“…Alanyazın taraması yapıldığında Türkçe eğitimi alanında dijital materyallerle ve teknolojiyle ilgili birçok çalışmanın olduğu (Altunbay ve Bıçakçı, 2018;Avcı ve Coşkun, 2021;Avcı ve Okan, 2021;Ciğerci, 2016;Eroğlu, 2020;Elkıran ve Beler, 2021;Ertem, 2016;Eskimen ve Erdoğdu, 2021;Göçer ve Gürsoy, 2022;Karakuş ve Er, 2021;Fidan, Sarıaslan ve Yılmaz, 2022;Geçgel ve Erdemir, 2021;Geçgel, Kana, Durak ve Meriç, 2020;Geçgel, Kana ve Eren, 2020;Geçgel ve Taşkın, 2021;Kana ve Kiler, 2021;Kana ve Mete, 2021;Kana ve Oskay, 2021;Kana ve Şenol, 2021;Kırcı, 2022;Kolcu ve Balcı, 2021;Kurudayıoğlu ve Bal, 2014;Maden ve Önal, 2022;Örge Yaşar, 2017;Özbay ve Özdemir, 2014;Özdemir, 2017;Özdemir, 2021;Özerbaş ve Öztürk, 2017;Tiryaki ve Karakuş, 2019;Ustabulut, 2021;Ustabulut ve Kana, 2021;Yıldız, 2020;Yaman, Demirtaş ve Aydemir, 2013;Yılmaz, Üstündağ, Güneş ve Çalışkan, 2017); yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde dijitalle ilgili çalışmalar olmasına rağmen yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin dijital materyallerle ilgili görüşlerinin yer aldığı bir çalışmanın olmadığı görülmektedir (Aydın, 2019;Aytan ve Ayhan, 2018;Baş ve Yıldırım, 2018;…”