The Psychiatric Interview: The Impact of the First Three Minutes

Sandifer, Myron G.; Hordern, Anthony; Green, Linda M.

doi:10.1176/ajp.126.7.968

Cited by 69 publications

(25 citation statements)

References 1 publication

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Gould et al case, is supported by research on the social and cognitive factors that influence decision making (Arkes, 1981(Arkes, , 1991Borum, Otto, & Golding, 1993;Brehm & Cohen,1962;Dailey, 1952;Klayman & Ha, 1987;Koriat, Lichtenstein, & Fischhoff, 1980;Sandifer, Hordern, & Green, 1970;Sanfey, 2007;Tversky & Kahneman, 1974).…”

Section: The Case For Role Differentiationmentioning

confidence: 94%

Testifying Experts and Non-Testifying Trial Consultants: Appreciating the Differences

Gould¹,

Martindale

Tippins³

et al. 2011

J. of Child Custody

View full text Add to dashboard Cite

Section: The Case For Role Differentiationmentioning

confidence: 94%

Testifying Experts and Non-Testifying Trial Consultants: Appreciating the Differences

Gould¹,

Martindale

Tippins³

et al. 2011

J. of Child Custody

View full text Add to dashboard Cite

“…They found that diagnoses are usually made in the first few minutes of the interview, using limited information about the patient [25][26][27] . An 'intuitive (alogical) approach' was identified as a distinct diagnostic style [25] , and the agreement between clinicians for intuitive diagnoses was higher than for systematic diagnostic interviews [26] . A complex quality that was not measured by rating scales was also identified as part of the diagnostic process [28] .…”

Section: Praecox-feeling In Modern Psychiatrymentioning

confidence: 99%

Diagnosis of Schizophrenia: Reliability of an Operationalized Approach to ‘Praecox-Feeling’

Ungvári

Xiang²,

Yu³

et al. 2010

Psychopathology

View full text Add to dashboard Cite

Background: H.C. Rumke coined the term ‘praecox-feeling’ to denote a specific unease experienced by the clinician reflecting the ‘impossibility of empathy’ and ‘lack of exchange of affect’ that has been reported to occur early on when examining schizophrenia patients. There is ample evidence that praecox-feeling is still relevant in modern clinical practice. This study examined the reliability of operationalized praecox-feeling against the background of modern diagnostic criteria and assessment methods. Sampling and Method: 102 consecutively admitted patients (37 with a diagnosis of schizophrenia) were interviewed within 2 days of their admission to a university-affiliated acute psychiatric unit. This initial interview was observed by 5 psychiatrists who had never seen the patients before. The interview lasted 2 min and consisted of standard, non-specific questions. The observing clinicians independently rated the absence or presence of praecox-feeling for each patient at 30 s and 2 min after encountering the patients. A sixth psychiatrist then examined the patients using the SCID-DSM-IV and all available information to reach a best estimate DSM-IV diagnosis. Results: Measured against a research diagnosis, praecox-feeling had unsatisfactory sensitivity, specificity, positive and negative predictive values, and area under the receiver-operator curves. There was no significant difference between the 30 s and the 2 min ratings of any of the 5 clinicians. Of the socio-demographic and clinical characteristics, only early age of onset was significantly associated with praecox feeling for the majority of the raters. The raters’ length of clinical experience did not correlate with the accuracy of their praecox-feeling. Conclusions: Measured against a best estimate research diagnosis in this study, praecox-feeling had modest sensitivity and specificity. Diagnostic agreement with the modern gold standard diagnosis of schizophrenia for all raters of praecox-feeling was poor. Although praecox-feeling appears to be an unreliable diagnostic compass, several lines of evidence suggest that its existence in clinical practice cannot be denied, which underscores the importance of a subjective element of unknown composition, magnitude and reliability in the diagnostic process that deserves more attention.

show abstract

“…Deze foutenbron belemmert de diagnost in het gebruik maken van andere gegevens bij zijn oordeelsvorming. Naar aanleiding van een video-opname van een klinisch interview gaven ervaren psychiaters bijvoorbeeld reeds na twee minuten en op basis van weinig evidentie een diagnose (Sandifer, Hordern & Green, 1970). Aan het einde van de 25 minuten durende opname had slechts 25% van de psychiaters hun diagnose veranderd.…”

Section: Vermindering Van Foutenbronnenunclassified

Systematisering van het diagnostische proces: pleidooi voor het hypothesentoetsend model

Pameijer¹

1993

Kind Adolesc.

View full text Add to dashboard Cite

Samenvatting Toepassing van een hypothesentoetsend model in de praktijk kan tot procedurele kwaliteitsverbetering leiden. Na de verschillende stappen van zo'n model te hebben besproken, worden drie redenen voor de toepassing ervan gegeven. Allereerst zou dit tot een verhoging van de wetenschappelijke kwaliteit van de diagnostiek leiden, omdat het proces systematischer verloopt en het beslissingsproces inzichtelijker wordt. Voorts krijgen foutenbronnen minder de kans om invloed uit te oefenen tijdens het complexe diagnostische proces. Zo zouden diagnosten de waarschijnlijkheden van hun oordelen juister inschatten en hun eerste indruk, indien noodzakelijk, bijstellen. Ten derde bevordert het model een behandelingsgerichte diagnostiek door de verklaringsgerichte werkwijze en door de fase van indicatiestelling. Keywords diagnosis Á hypothesis testing InleidingEen van de belangrijkste ontwikkelingen van de laatste tijd in de hulpverleningspraktijk aan kinderen is de sterke opleving van de belangstelling voor diagnostiek. In het bijzonder is men geı¨nteresseerd in het proces dat tot diagnostische beslissingen leidt: wat is de aard van dat proces en wat is de rol daarin van de diagnost als beoordelaar en beslisser? Werd diagnostiek in het verleden vaak gelijkgesteld aan het afnemen van diagnostische instrumenten, tegenwoordig beschouwt men haar als een complex proces van aanmelding tot en met advisering. Het onderkennen van de noodzaak tot een meer systematisch en doelgericht diagnostisch denken gaat hiermee gepaard. Doel is een diagnostisch proces dat op wetenschappelijk verantwoorde wijze verloopt.Een manier om de wetenschappelijke kwaliteit van de diagnostiek te verhogen, is het hanteren van een diagnostisch model waarin bepaalde wetenschappelijke regels toepasbaar zijn gemaakt. Een aantal diagnostische modellen, de zogenaamde hypothesentoetsende modellen, is gebaseerd op de grondfiguur van het wetenschappelijk probleemoplossend denken: de empirische cyclus van De Groot (1961). Deze modellen beschrijven de wijze waarop een diagnost vermoedens of hypothesen omtrent de aard en de verklaring van problemen dient te formuleren en te toetsen met het oog op het oplossen van die problemen.Wetenschappers en docenten zijn het erover eens dat diagnostiek op een verantwoorde wijze dient te geschieden en dat hypothesentoetsende modellen hieraan een bijdrage kunnen leveren (De Bruyn, 1984, 1985Rispens, Carlier & Schoorl, 1984, 1990Stevens, 1982 en Van Strien, 1984. Vooralsnog heeft deze opvatting weinig effect gehad op de diagnostische praktijk. Het diagnostische proces in de jeugdhulpverlening verloopt zelden systematisch en volgens methodologische regels. Dit is een ongewenste situatie omdat beslissingen gebaseerd op diagnostisch onderzoek verregaande gevolgen voor de clie¨nt en andere betrokkenen kunnen hebben.Hypothesentoetsende modellen zijn didactisch waardevol gebleken vanwege hun verhelderende en systematiserende werking. Om dezelfde reden kan toepassing van N.K. Pameijer (*) Dank aan prof. dr. E.E.J. De Bruyn, dr. P.J. d...

show abstract

The Psychiatric Interview: The Impact of the First Three Minutes

Cited by 69 publications

References 1 publication

Testifying Experts and Non-Testifying Trial Consultants: Appreciating the Differences

Testifying Experts and Non-Testifying Trial Consultants: Appreciating the Differences

Diagnosis of Schizophrenia: Reliability of an Operationalized Approach to ‘Praecox-Feeling’

Systematisering van het diagnostische proces: pleidooi voor het hypothesentoetsend model

Contact Info

Product

Resources

About