Streszczenie: Celem artykułu jest empiryczna weryfikacja poczucia własnej skuteczności wśród nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej. Przeprowadzono badania metodą sondażu diagnostycznego wśród 44 nauczycieli klas początkowych. Zastosowano kwestionariusz Teacher's Self Efficacy (TSE) Alberta Bandury w tłumaczeniu autorki. Wyniki badań wskazują na to, że nauczyciele najwyższą skuteczność osiągają w zakresie umiejętności wychowawczych, a najniższą w kontaktach z rodzicami i umiejętnościach tworzenia bezpiecznej, stymulującej atmosfery pracy w relacjach z uczniami, innymi nauczycielami i pracownikami szkoły. Ustalono, że nauczyciele będący w fazie zdobywania kolejnych stopni awansu zawodowego prezentują wyższe poczucie własnej skuteczności niż nauczyciele, którzy osiągnęli status nauczyciela dyplomowanego.Słowa kluczowe: poczucie własnej skuteczności, nauczyciel, edukacja wczesnoszkolna.
WprowadzenieEfektywność procesu edukacyjnego zależy od wielu czynników, które mogą być zaklasyfikowane do trzech grup związanych z cechami i możliwościami ucznia, sytuacjami dydaktyczno-wychowawczymi i z osobą nauczyciela. W nurcie badań normatywnych nad zawodem nauczycielskim dużą uwagę przywiązywano do pożądanych, idealnych cech osobowości nauczyciela, jego umiejętności wchodzenia w relacje społeczne z uczniami, rodzicami i środowiskiem lokalnym. Podejmowano próby określenia, jakie cechy, wiedza i umiejętności nauczyciela sprzyjają budowaniu tożsamości poznawczej ucznia, rozwojowi jego osobowości, motywacji do uczenia się przez całe życie i zdobywania kompetencji niezbędnych w zmieniają-cym się świecie.Wobec współczesnego nauczyciela stawia się szereg wymagań i oczekiwań, które mogą być analizowane w kontekście cech osobowościowych, kompetencji zawodowych, umiejętności społecznych oraz własności moralnych. Wraz ze wzrostem