ÖZET AMAÇ: Kök dentini ve fiber postlara uygulanan farklı yüzey işlemleri sonrası, push-out testi ile bağlanma dayanımının değerlendirilmesi. YÖNTEM: Çalışmada çekilmiş altmışdört adet tek kanallı alt çene küçük azı dişleri kullanıldı. Örnekler kök yüzeyine EDTA kullanımlarına göre iki ana gruba ayrıldı. Her iki ana grup kendi içinde fiber post yüzeylerine uygulanan işlemlere göre (%9,6'lık hidroflorik asit, silanizasyon) dörder alt gruba ayrıldı. Ardından tüm örneklerin apikal, orta ve servikal bölgelerinden 1,5 mm kalınlığında kesitler alınarak itme testi ile bağlanma dayanımları ölçüldü. BULGULAR: En yüksek bağlanma direnci örneklerin koronal üçlüsünde, en düşük bağlanma direnci ise apikal üçlüde görüldü. EDTA kullanımının etkisi değerlendirildiğinde, smear tabakası kaldırılan grup istatiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek bağlanma direnci gösterdi. En yüksek bağlanma direnci tüm yüzeylere işlem uygulanan grupta görüldü (p<0,05). En az bağlanma direnci ise kontrol grubunda bulundu (p<0,05). SONUÇ: EDTA, hidroflorik asit ve silan uygulaması, fiber postların kök dentinine bağlanma direncini arttırmaktadır. Anahtar Kelimeler: post-core sistemleri, bağlanma direnci, push-out testi