The role of debt renegotiation in mitigating risk-shifting incentives

Abstract

Η παρούσα διδακτορική διατριβή επικεντρώνεται στη διερεύνηση του ρόλου της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους ως μέσο άμβλυνσης ή επίλυσης του προβλήματος μετακύλισης κινδύνου, το οποίο εισήχθη στη διεθνή βιβλιογραφία από τους Jensen and Meckling (1976). Το εν λόγω πρόβλημα ανακύπτει από την ύπαρξη κινήτρου των μετόχων μιας επιχείρησης να επωφεληθούν από επενδύσεις υψηλού κινδύνου σε βάρος των πιστωτών, και αποτελεί μια από τις κύριες πηγές σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ μετόχων και πιστωτών. Η μετακύλιση κινδύνου ανήκει σε μια ευρύτερη κατηγορία ενεργειών με ονομασία ‘κρυφές ενέργειες’, επειδή ο δανειολήπτης, εν προκειμένω ο μέτοχος, προχωρεί σε μια επενδυτική ενέργεια εν αγνοία του δανειστή (Ziegler, 1998). Σε γενικό πλαίσιο, η παρούσα διδακτορική διατριβή συμβάλλει σε ποικίλους τομείς της βιβλιογραφίας. Πρώτον, συνεισφέρουμε στη σχετική βιβλιογραφία δείχνοντας ότι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους μπορεί να θεωρηθεί μία εναλλακτική λύση σε σχέση με τους έως τώρα καλά μελετημένους τρόπους (π.χ. χρήση των warrants, μετατρέψιμο χρέος, βραχυπρόθεσμο χρέος) για την άμβλυνση του προβλήματος μετακύλισης κινδύνου. Δεύτερον, η μελέτη μας συμπληρώνει και επεκτείνει προηγούμενες μελέτες σχετικές με την τιμολόγηση του χρέους. Η υπάρχουσα θεωρητική βιβλιογραφία εξετάζει είτε το πρόβλημα μετακύλισης κινδύνου (Leland, 1998; Ericsson, 2000; D´ecamps and Djembissi, 2007; Djembissi, 2011), είτε την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους (Andeson and Sundaresan, 1996; Mella Barral and Perraudin, 1997; Fan and Sundaresan, 2000). Εξ’ όσων γνωρίζουμε, αυτή είναι η πρώτη μελέτη που αναπτύσσει ένα αναλυτικό μοντέλο συνεχούς χρόνου, το οποίο συνδυάζει τις δυο περιοχές. Τρίτον, συμβάλλουμε στις εμπειρικές μελέτες που αφορούν στη μετακύλιση κινδύνου, δείχνοντας ότι οι εταιρείες που αντιμετωπίζουν οικονομική δυσπραγία αλλά επαναδιαπραγματεύονται τις δανειακές τους υποχρεώσεις αντιστρέφουν την τάση για ανάληψη υπερβολικού κινδύνου. Τέλος, η μελέτη αυτή είναι η πρώτη που συνδέει το είδος επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους με τα κίνητρα των μετόχων για μετακύλιση κινδύνου, εξετάζοντας ένα μεγάλο δείγμα 30.108 επαναδιαπραγματεύσεων δανειακών συμβάσεων.