The role of Th17 lymphocytes in the autoimmune and chronic inflammatory diseases

Murdaca, Giuseppe; Colombo, Barbara Maria; Puppo, Francesco

doi:10.1007/s11739-011-0517-7

Cited by 119 publications

(87 citation statements)

References 51 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Do niedawna sądzono, że limfocyty Th1 odgrywają główną rolę w patogenezie łuszczycy. Obecnie uważa się, że duże znaczenie ma także oś Th17/IL-23 [19,27]. Interleukina 23 jest wytwarzana przez komórki dendrytyczne i inne komórki prezentujące antygen.…”

Section: Rola Czynników Genetycznych I Epigenetycznychunclassified

“…Interleukina 23 w obecności transformującego czynnika wzrostu (ang. transforming growth factor -TGF-β), IL-1b, IL-6 oraz autokrynnej IL-21 uczestniczy w różnicowaniu i dojrzewaniu limfocytów Th17, podczas gdy TGF-β hamuje produkcję IL-22 [18,27]. Komórki Th17 wpływają na produkcję chemokin, peptydów przeciwbakteryjnych i innych cytokin prozapalnych oraz pojawienie się neutrofilów, ułatwiając szybki rozwój reakcji zapalnej w miejscu wniknięcia drobnoustrojów [22].…”

Section: Rola Czynników Genetycznych I Epigenetycznychunclassified

“…Komórki Th17 wpływają na produkcję chemokin, peptydów przeciwbakteryjnych i innych cytokin prozapalnych oraz pojawienie się neutrofilów, ułatwiając szybki rozwój reakcji zapalnej w miejscu wniknięcia drobnoustrojów [22]. Ich brak powoduje podatność na zakażenie Candida, paciorkowcami i gronkowcami, natomiast nadmiar komórek Th17 może wywoływać choroby autoimmunologiczne [27,28].…”

Section: Rola Czynników Genetycznych I Epigenetycznychunclassified

“…Interleukina 21 może peł-nić rolę mechanizmu zwrotnie stymulującego produkcję limfocytów Th17 i jest niezbędnym elementem w reakcjach autoimmunizacji [19]. Natomiast IL-17A indukuje wytwarzanie IL-6, IL-8, G-CSM przez keratynocyty, komórki nabłonkowe i śród-błonkowe, podczas gdy IL-22 pobudza proliferację keratynocytów i produkcję przez nie peptydów przeciwbakteryjnych (β-defensyn) [18,19,22,27]. Wzrost stężenia IL-23 i IL-17 koreluje z nasileniem zmian łuszczycowych [19,34].…”

Section: Rola Czynników Genetycznych I Epigenetycznychunclassified

See 3 more Smart Citations

Psoriasis as an autoimmune disease

Owczarczyk‐Saczonek¹,

Placek²

2014

View full text Add to dashboard Cite

StreSzczenieObecnie uważa się, że łuszczyca należy do kręgu schorzeń autoimmunologicznych, współistniejących z innymi chorobami z tej grupy. U pacjentów stwierdza się najczęściej łuszczycowe zapalenie stawów, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby tkanki łącznej, stwardnienie rozsiane, autoimmunologiczne choroby tarczycy, celiakię, nieswoiste zapalenia jelit. Współwystępowanie tych zaburzeń może stanowić problem diagnostyczny i leczniczy (kontrowersje dotyczące stosowania kortykosteroidów). Wspólna patogeneza pozostaje nadal nie do końca wyjaśniona. Uważa się, że utrata immunotolerancji prowadzi do powstania m.in. autoreaktywnych limfocytów Th1 i Th17, które rozpoznają autoantygeny i prowadzą do ich niszczenia w danym narządzie docelowym. Pewne cechy mechanizmów immunologicznych obserwowanych w łuszczycy sugerują jej autoimmunologiczne tło. Należą do nich uwarunkowania genetyczne, np. PSORS 3 na chromosomie 4q predysponuje do celiakii, cukrzycy typu 1, choroby Gravesa-Basedowa i reumatoidalnego zapalenia stawów. Łuszczyca jest chorobą, w któ-rej decydującą rolę odgrywa aktywacja osi IL-12/Th1/IFN-γ i Th17/ IL-23. Prawdopodobnie IL-12 działa na naiwne limfocyty T i zapocząt-kowuje odpowiedź Th1, a IL-23 podtrzymuje reakcję zapalną mediowaną przez Th1, pobudza dojrzewanie i aktywność Th17 oraz wpływa na utrzymanie odpowiedniej puli komórek pamięci. Dochodzi również do zaburzenia funkcji limfocytów Treg, odpowiedzialnych za niszczenie limfocytów autoreaktywnych. Ponadto keratynocyty łuszczycowe mają zwiększoną oporność na apoptozę, której zadaniem jest eliminacja uszkodzonych komórek, aby nie zostały rozpoznane jako antygenowo obce. Badacze sugerują jednak, że początkowo następuje poliklonalna aktywacja limfocytów T wywołana przez superantygeny (m.in. paciorkowcowe białka M, peptydoglikan) lub uraz naskórka (objaw Köbne-ra), natomiast w późniejszej fazie autoreaktywne limfocyty T rozpoznają autoantygeny (keratyna 17, białka kapsydu L1 HPV 5, Pso p27) w naskórku, co prowadzi do reakcji autoimmunologicznej. AbStrActNowadays it is known that psoriasis belongs to the group of autoimmune diseases and may coexist with other diseases in this group. Most often patients have psoriatic arthritis, rheumatoid arthritis, inflammatory bowel disease, autoimmune thyroid diseases and multiple sclerosis. The coexistence of these disorders can be a diagnostic and therapeutic problem (there is controversy over the use of corticosteroids). The common pathogenesis is still not explained. We know that the loss of immunotolerance leads to formation of autoreactive Th1 and Th17 lym-

show abstract

Section: Rola Czynników Genetycznych I Epigenetycznychunclassified

See 2 more Smart Citations

Psoriasis as an autoimmune disease

Owczarczyk‐Saczonek¹,

Placek²

2014

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…[4][5][6] Moreover, Ciprandi et al 5 revealed that serum IL-17 levels are also closely related to the clinical severity of AR. These results have indicated that Th17 may be involved in the immune response to casual allergens and could result in significant promotion of the severity of inflammatory disease.…”

mentioning

confidence: 99%

An aryl hydrocarbon receptor ligand acts on dendritic cells and T cells to suppress the Th17 response in allergic rhinitis patients

Wei

Kang

et al. 2014

Laboratory Investigation

View full text Add to dashboard Cite

A predominant Th17 population is a marker of allergic rhinitis (AR). The aryl hydrocarbon receptor (AhR) exhibits strong immunomodulation potential via regulation of the differentiation of T lymphocytes and dendritic cells (DCs) after activation by its ligand, such as 2-(1 0 H-indole-3 0 -carbonyl)-thiazole-4-carboxylic acid methyl ester (ITE). The aim of this study was to analyze the effect of AhR on Th17 differentiation by investigating the action of ITE on DCs and CD4 þ T cells from patients with AR. In all, 26 AR patients and 12 healthy controls were included in this study. The expression of interleukin (IL)-1b, IL-6, IL-10, and IL-17 in the culture supernatant and the presence of Th17 cells in CD4þ T cells and DC-CD4 þ T-cell co-culture system were measured before and after treatment with ITE. We show that ITE significantly induced cell secretion of IL-10 and inhibited IL-1b and IL-6 production in DCs, and promoted IL-10 production and suppressed IL-17 expression in CD4 þ T cells in vitro. It also suppressed the expansion of Th17 cells in vitro. Our work demonstrates that ITE acts on DCs and CD4 þ T cells to inhibit the Th17 response that suppresses AR; the AhR-DC-Th17 axis may be an important pathway in the treatment of AR. ITE, a nontoxic AhR ligand, attenuated the Th17 response; thus, it appears to be a promising therapeutic candidate for suppressing the inflammatory responses associated with AR.

show abstract

Pharmacogenetics and Future Therapeutic Scenarios: What Affects the Prediction of Response to Treatment with Etanercept?

Murdaca

Gulli

Spanò

et al. 2014

Drug Development Research

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

There are five tumor necrosis factor alpha (TNF-α) inhibitors available for clinical use that have demonstrated efficacy as monotherapy or in combination with other anti-inflammatory or disease-modifying anti-rheumatic drugs (DMARDs) in the treatment of immune-mediated diseases. These include the anti-TNF-α monoclonal antibodies infliximab, adalimumab, golimumab, and certolizumab pegol, and the fusion protein, etanercept. The use of pharmacogenetic testing has the potential to increase drug efficiency by identifying genetic factors responsible for a lack of response to, or toxicities from, TNF-α inhibitors, and could be used to individualize therapy. Several studies have reported associations between genetic polymorphisms and the response to etanercept, but most are small and insufficiently powered to detect effect, and markers tend to be more prognostic than predictive of therapeutic response. Limitations of pharmacogenetic studies include the use of single nucleotide polymorphisms (SNPs), genes in linkage with other loci, interaction of environmental factors, and cohort heterogeneity, all of which can complicate the relationship between genetic polymorphisms and treatment response. Further studies are needed for pharmacogenetics to become a routine part of daily clinical therapeutic practice.

show abstract

The role of Th17 lymphocytes in the autoimmune and chronic inflammatory diseases

Cited by 119 publications

References 51 publications

Psoriasis as an autoimmune disease

Psoriasis as an autoimmune disease

An aryl hydrocarbon receptor ligand acts on dendritic cells and T cells to suppress the Th17 response in allergic rhinitis patients

Pharmacogenetics and Future Therapeutic Scenarios: What Affects the Prediction of Response to Treatment with Etanercept?

Contact Info

Product

Resources

About