The role of the microbiology laboratory in the investigation of child sexual abuse

Abstract

Detection of a sexually transmitted pathogen in a child is suggestive of sexual abuse. Consequently, there are very strong clinical, social and legal reasons for diagnosing sexually transmitted disease in children correctly. Carefully considered protocols should be established for all stages of the microbiological investigation. All procedures, from specimen collection to report generation, should be undertaken to the highest possible standard with appropriate documentation. For the more commonly identified sexually transmitted pathogens in the paediatric population, the gold standard of diagnosis in the microbiology laboratory remains culture in vitro because this method offers maximum specificity. Whenever possible, culture must be followed by appropriate confirmatory tests. This highly exacting approach has significant resource and organisational implications and some tests may have to be centralised. The effective provision of an appropriate service for these cases is dependent on the local laboratory collaborating closely with hospital paediatricians and other microbiology laboratories.

Clinical and microbiological features of Haemophilus influenzae vulvovaginitis in young girls

“…Specimens from the paediatric gynaecology clinic were supported by a "chain of evidence"-a record of handling specimens from the time of collection to issue of the final report. 7 They were cultured on the following media: chocolate (heated blood) agar (for H influenzae) incubated in 5% CO 2 for 24 hours, blood agar (7% horse blood) incubated anaerobically for 24 hours (for streptococci), selective medium for N gonorrhoeae (brain heart infusion agar with lysed horse blood and supplemented with vancomycin, colistin sulfate, nystatin, trimethoprim), and Saboraud's agar (for candida). A wet preparation was also examined by direct microscopy for trichomonas.…”

Postmortem Mikrobiyolojik Analizler Güncel Yaklaşım

“…Adli Mikrobiyoloji'nin bu alandaki kullanımı ise daha çok cinsel yolla bulaşan hastalıklara yönelik yapılan laboratuar araştırmalarını kapsar. Cinsel saldırı/istismar olgularında adli mikrobiyolojik incelemelerde kültür, biyokimyasal tanımlama yöntemleri yanı sıra moleküler mikrobiyoloji, genetik ve filogenetik araştırmalar özenle gerçekleştirilmelidir (19). Servikal (erişkinler için), anal kanal, uretral, vajinal, farengeal sürüntü örnekleri, idrar örneği, varsa genital lezyon ve serum örnekleri cinsel yolla bulaşan enfeksiyon (CYBE) tanısı için kullanılacak temel örneklerdir (19).…”

“…Özellikle HIV için 6.hafta 3.ay ve 6. Ayda serolojik incelemeler tekrarlanmalıdır (19,21). Mikrobiyolojik inceleme örnekleri mağdurda en az travma oluşturacak şekilde alınmalı ve genel olarak saldırı sonrası 2-10 gün içinde ve daha sonra izlem sürecinde alınmalıdır.…”

“…Mikrobiyolojik inceleme örnekleri mağdurda en az travma oluşturacak şekilde alınmalı ve genel olarak saldırı sonrası 2-10 gün içinde ve daha sonra izlem sürecinde alınmalıdır. Adli inceleme için alınacak oral, vajinal, rektal DNA örneklerinin, CYBE için örnek alımından önce alınması önerilmektedir (19). Cinsel saldırı olgularında CYBE tanısına yönelik yapılan laboratuar incelemeleri için ortak öneriler olmakla birlikte, standardize edilmiş bir algoritma yerine olgulara göre davranılması, özellikle çocuklarda tanıya yönelik örnek alımı ve kararı her olguya özel olarak planlanmalıdır(21).…”

Forensic, Investigative and Diagnostic Microbiology: Similar Technologies But Different Priorities

“…Indeed, the finding of a sexually transmitted organism, at a minimum, has important public health implications and perhaps is indicative of criminal activity. Dyson and Hosein published that detection of a sexually transmitted pathogen from a child is suggestive of sexual abuse and as such the diagnosis must be correct for clinical, social and legal reasons [40]. At the time of publication, the 'gold standard' of diagnosis was in vitro culture of the organism as the method offers maximum specificity; however, culture must be followed by appropriate confirmation testing.…”