The significance of villous component in colonic polyps

Appel, Michael F.; Spjut, Harlan J.; Estrada, Rolando

doi:10.1016/0002-9610(77)90321-x

Cited by 16 publications

(5 citation statements)

References 8 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…In particular, the larger polyps represent a subgroup of lesions with a higher risk for being malignant. 13,14 Furthermore, lesions larger than 2 cm can pose a significant challenge even to an experienced endoscopist and are often referred for surgical resection because of the risk of perforation and bleeding or be-cause of the inability to completely eradicate the lesion. Perforation rates have been reported at 0% to 10.4%, and procedure-related bleeding can occur in 1% to 45% of patients.…”

Section: Commentmentioning

confidence: 99%

Endoscopic Excision of Large Colorectal Polyps as a Viable Alternative to Surgical Resection

Kao¹

2011

Arch Surg

View full text Add to dashboard Cite

To determine the outcome of endoscopic excision of large colorectal polyps. Design: Retrospective medical record review. Setting: Kaiser Permanente, a large health care maintenance organization. Patients: One hundred four consecutive patients with large colorectal lesions deemed not amenable to endoscopic resection at initial colonoscopy and referred for surgical resection. Intervention: Endoscopic excision under intravenous sedation by 2 interventional endoscopists. Main Outcomes Measures: Endoscopic success (the ability to completely eradicate the original or recurrent lesion endoscopically at the index procedure or at reintervention), procedure-related complications, disease recurrence, endoscopic reintervention, and surgical intervention. Results: We included 48 men (46%) and 56 women (54%) with a mean age of 67 (range, 29-92) years for analysis. Anatomic distribution of the lesions included the colon (68%) and rectum (32%). Thirty-nine patients (37%) had carcinoma. The median size of the lesions was 3.0 (range, 1-9) cm. The endoscopic success rate was 83% and was highest in patients with noncarcinoma histologic findings compared with carcinoma (PϽ.001). The morbidity rate was 7%, and all complications occurred in the ascending colon (P=.06). Endoscopic reintervention occurred in 25 of 92 patients (27%). Surgical intervention was undertaken in 14% of all patients. During a mean follow-up of 14 (median, 12) months, recurrent disease was noted in 10 of 86 patients (12%) and occurred more frequently in rectal lesions (P = .002). All recurrences were eradicated endoscopically. Conclusions: Endoscopic excision of large colorectal polyps is a viable alternative to surgical resection in a select group of patients and can be performed safely with a good success rate.

show abstract

Section: Commentmentioning

confidence: 99%

Endoscopic Excision of Large Colorectal Polyps as a Viable Alternative to Surgical Resection

Kao¹

2011

Arch Surg

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Τα σωληνώδη αδενώματα είναι περισσότερο ομαλά κατανεμημένα σε όλο το παχύ έντερο, ενώ οι λαχνωτοί όγκοι βρίσκονται πιο συχνά στο ορθό. [58] Τα λαχνωτά αδενώματα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα εκτροπής σε κακοήθεια (8 με 10 φορές) απ' ότι οι σωληνώδεις πολύποδες. [58][59][60][61] Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των αδενωμάτων, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να αναπτυχθεί καρκίνος.…”

Section: πολύποδεςunclassified

“…[58] Τα λαχνωτά αδενώματα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα εκτροπής σε κακοήθεια (8 με 10 φορές) απ' ότι οι σωληνώδεις πολύποδες. [58][59][60][61] Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των αδενωμάτων, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να αναπτυχθεί καρκίνος. [62] Αν και δεν είναι αναγκαία η παρουσία πολύποδα για την εμφάνιση καρκίνου, ωστόσο η αλληλουχία των γεγονότων της εξέλιξης πολύποδα προς καρκίνο φαίνεται ότι αποτελεί τον κανόνα.…”

Section: πολύποδεςunclassified

Ο Ρόλος Της Πλοειδίας Και Της Μικροδορυφορικής Αστάθειας Στην Διερεύνηση Καρκινωμάτων Του Παχέος Εντέρου

Daniilidis¹,

Δανιηλίδης²

View full text Add to dashboard Cite

Εισαγωγή: Ο καρκίνος του παχέος εντέρου και του ορθού, αποτελεί μείζον ιατροκοινωνικό πρόβλημα λόγω της υψηλής συχνότητας και θνησιμότητας. Ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου τους παχέος εντέρου, σχετίζεται τόσο με περιβαντολλογικούς όσο και με γενετικούς παράγοντες. Υπολογίζεται ότι 850.000 άτομα προσβάλλονται κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι η τέταρτη πιο συχνή αιτία θανάτου παγκοσμίως. Στις αναπτυγμένες χώρες αντιπροσωπεύει το15% του συνόλου των νεοπλασιών και ευθύνεται για το 18% των θανάτων από καρκίνο.Υλικό και Μέθοδος: Στην παρούσα μελέτη εξετάστηκαν 176 περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου σταδίου Α και Β κατά Dukes παραβάλλοντας τους καρκινικούς δείκτες (προεγχειρητικά), το είδος της θεραπείας, την ανάλυση του DNA και την επιβίωση των ασθενών. Οι πέντε καρκινικοί δείκτες που μελετήθηκαν είναι: CEA, CA19-9, CA50, TPA, CA72-4, οι οποίοι αναφέρονται στην παγκόσμια βιβλιογραφία ως δείκτες πρόβλεψης της υποτροπής ή της αποτυχίας της χημειοθεραπείας. Αναφορικά τους δείκτες που σχετίζονται με το κυτταρικό DNA μετρήθηκαν πέντε δείκτες χρησιμοποιώντας ένα σύστημα ανάλυσης εικόνας, συγκεκριμένα μελετήθηκαν οι δείκτες: Δείκτης DNA (DNA Index - DI), Διακύμανση Πλοιειδίας (Ploidy Balance-PB), Βαθμός Υπερπλοιειδίας (Degree of Hyperploidy – DH), Δείκτης Πλοιειδίας (Ploidy Index – PI), Βαθμός Ανευπλοιειδίας (Degree of Aneuploidy – DA).Η επεξεργασία των δεδομένων έγινε με πολυπαραμετρική ανάλυση και στόχευε στην εξαγωγή αναπαραγώγιμων και ασφαλών συμπερασμάτων, όσον αφορά ερωτήματα της συγκεκριμένης παθολογίας που καλούμαστε να μελετήσουμε και η οποία στοχεύει στη διάκριση των κοινών και των διαφορετικών χαρακτηριστικών μεταξύ των διαφόρων σταδίων των παθολογικών αλλοιώσεων. Αυτό επιτυγχάνεται με την μελέτη και ανάλυση ιστογραμμάτων, στατιστικών δοκιμασιών που συσχετίζουν τους δείκτες με το στάδιο της αλλοίωσης, με την στατιστική ανάλυση με πολυπαραμετρικά μοντέλα και την ανάλυση της επιβίωσης των ασθενών σε σχέση με τις μελετώμενες παραμέτρους με καμπύλες Kaplan Meier.Αποτελέσματα: Για την πρόβλεψη της υποτροπής οι πλέον αξιόπιστοι δείκτες είναι οι CEA και CA19-9 και δε απαιτείται μέτρηση των λοιπών δεικτών, διότι υπάρχει υψηλός βαθμός συσχέτισης μεταξύ τους. Παρατηρήθηκε αρνητική συσχέτιση μεταξύ του δείκτη διακύμανσης της πλοειδίας (PB) και του βαθμού ανευπλοειδίας (DA) και θετική συσχέτιση μεταξύ του δείκτη DNA (DI) και του βαθμού υπερπλοειδίας (DH). Οι προεγχειρητικές τιμές των καρκινικών δεικτών βρίσκονται σε άμεση συσχέτιση με τη σταδιοποίηση κατά Dukes. Υψηλές τιμές του δείκτη διακύμανσης της πλοειδίας (ΡΒ) αποκλείουν την ύπαρξη σταδίου C και D κατά Dukes, όπως και χαμηλές τιμές του βαθμού ανευπλοειδίας (DA).Συμπεράσματα: Σε ασθενείς σταδίου Α χρειάζεται προσεκτική εκτίμηση και ιδιαίτερη συζήτηση σε ογκολογικά συμβούλια, γιατί όπως προκύπτει από τα αποτελέσματά μας, σημαντικός παράγοντας που τροποποιεί την επιβίωση είναι η χημειοθεραπεία και σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη συμβαίνει το παράδοξο ότι οι ασθενείς σταδίου Α είχαν χειρότερη πρόγνωση από τους ασθενείς σταδίου Β κατά Dukes. Στην πρόγνωση σημαντικό ρόλο παίζει ο βαθμός διαφοροποίησης καθώς και ο βαθμός ανευπλοειδίας (DA) όπου ασθενείς με ποσοστό DA>60% ανταποκρίνονται καλύτερα στη χημειοθεραπεία βελτιώνοντας έτσι την πρόγνωσή τους.

show abstract

“…Μεγάλοι πολύποδες (> 1cm) είναι πιο πιθανό να περιέχουν κακοηθή εστία απ'ότι οι μικρότεροι σε μέγεθος.Περίπου το 25% των ασθενών έχουν περισσότερο από ένα σωληνώδη πολύποδα. Τα σωληνώδη αδενώματα είναι περισσότερο ομαλά κατανεμημένα σε όλο το παχύ έντερο, ενώ οι λαχνωτοί όγκοι βρίσκονται πιο συχνά στο ορθό [66]. Τα λαχνωτά αδενώματα έχουν μεγαλυτερη πιθανότητα εκτροπής σε κακοήθεια (8 με 10 φορές) απ'ότι οι σωληνώδεις πολύποδες [66][67][68][69].…”

unclassified

“…Τα σωληνώδη αδενώματα είναι περισσότερο ομαλά κατανεμημένα σε όλο το παχύ έντερο, ενώ οι λαχνωτοί όγκοι βρίσκονται πιο συχνά στο ορθό [66]. Τα λαχνωτά αδενώματα έχουν μεγαλυτερη πιθανότητα εκτροπής σε κακοήθεια (8 με 10 φορές) απ'ότι οι σωληνώδεις πολύποδες [66][67][68][69]. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των αδενωμάτων, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να αναπτυχθεί καρκίνος [70].…”

unclassified

Η Εφαρμογή Της Στατικής Κυτταρομετρίας (DNA Πλοειδία) Ως Προγνωστικό Παράγοντα Σε Προχωρημένο Καρκίνο Του Παχέος Εντέρου

Τσαούση¹

View full text Add to dashboard Cite

Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι η εκτίμηση κλινικών, θεραπευτικών και εργαστηριακών παραμέτρων που επηρεάζουν την πορεία των ασθενών με στάδιο IV μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου σε σχέση με το χρόνο επιβίωσης αυτών των ασθενών.Ασθενείς και μέθοδοι : Συνολικά 541 ασθενείς με ιστολογικά επιβεβαιωμένο μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου (UICC στάδιο IV) και 37 παράγοντες μελετήθηκαν σε σχέση με την επιβίωση.Αποτελέσματα : Ο μέσος χρόνος επιβίωσης εκτιμήθηκε στους 12.8 μήνες (95% δίαστημα εμπιστοσύνης (cl) 12.0-13.5). Προέκυψε ότι τρεις είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν θετικά την επιβίωση : συνδυασμένη χημειοθεραπεία, βελτίωση της γενικής κατάστασης και δερματολογικές επιπλοκές. Οχτώ είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν δυσμενώς την επιβίωση: κακή γενική κατάσταση, C-αντιδρώσα πρωτεϊνη>5ng/dl, αναιμία, αδυναμία, ανορεξία, απώλεια βάρους>10%, υποαλβουμιναιμία και μεταγγίσεις αίματος. Συμπεράσματα : Ένας αριθμός παραγόντων μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προγνωστικοί παράγοντες επιβίωσης σε ασθενείς με στάδιο IV μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου. Οι ασθενείς που έχουν σχετικά καλή γενική κατάσταση, έχουν χαμηλά επίπεδα CRP και ανέχονται τη συνδυασμένη χημειοθεραπεία φαίνεται να έχουν καλύτερα αποτελέσματα επιβίωσης.

show abstract

The significance of villous component in colonic polyps

Cited by 16 publications

References 8 publications

Endoscopic Excision of Large Colorectal Polyps as a Viable Alternative to Surgical Resection

Endoscopic Excision of Large Colorectal Polyps as a Viable Alternative to Surgical Resection

Ο Ρόλος Της Πλοειδίας Και Της Μικροδορυφορικής Αστάθειας Στην Διερεύνηση Καρκινωμάτων Του Παχέος Εντέρου

Η Εφαρμογή Της Στατικής Κυτταρομετρίας (DNA Πλοειδία) Ως Προγνωστικό Παράγοντα Σε Προχωρημένο Καρκίνο Του Παχέος Εντέρου

Contact Info

Product

Resources

About