The Turkish presidential elections of 24 June 2018

Esen, Berk; Yardımcı-Geyikçi, Şebnem

doi:10.1080/13629395.2019.1619912

Cited by 11 publications

(3 citation statements)

References 3 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…There is a notion that Turkish elections have become "free and unfair" because Turkey's political playing field is known to be massively tilted in Erdoğan's favour [37]. It has been described that Erdoğan or his supporters have autocratised the media, the judiciary, civil society and academia [38,39]. Our analysis suggests that it may be more appropriate to describe Turkish elections as "mostly free and unfair", as consistent trends of small but discernible electoral irregularities can be consistently found by electoral forensic tools.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Forensic analysis of the Turkey 2023 presidential election reveals extreme vote swings in remote areas

Klimek,

Aykaç,

Thurner

2023

PLoS ONE

View full text Add to dashboard Cite

Concerns about the integrity of Turkey’s elections have increased with the recent transition from a parliamentary democracy to an executive presidency under Recep Tayyip Erdoğan. Election forensics tools are used to identify statistical traces of certain types of electoral fraud, providing important information about the integrity and validity of democratic elections. Such analyses of the 2017 and 2018 Turkish elections revealed that malpractices such as ballot stuffing or voter manipulation may indeed have played a significant role in determining the election results. Here, we apply election forensic statistical tests for ballot stuffing and voter manipulation to the results of the 2023 presidential election in Turkey. We find that both rounds of the 2023 presidential election exhibit similar statistical irregularities to those observed in the 2018 presidential election, however the magnitude of these distortions has decreased. We estimate that 2.4% (SD 1.9%) and 1.9% (SD 1.7%) of electoral units may have been affected by ballot stuffing practices in favour of Erdoğan in the first and second rounds, respectively, compared to 8.5% (SD 3.9%) in 2018. Areas with smaller polling stations and fewer ballot boxes had significantly inflated votes and turnout, again, in favor of Erdoğan. Furthermore, electoral districts with two or fewer ballot boxes were more likely to show large swings in vote shares in favour of Erdoğan from the first to the second round. Based on a statistical model, it is estimated that these shifts account for 342,000 additional ballots (SD 4,900) or 0.64% for Erdoğan, which is lower than the 4.36% margin by which Erdoğan was victorious. Our results suggest that Turkish elections continue to be riddled with statistical irregularities, that may be indicative of electoral fraud.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Forensic analysis of the Turkey 2023 presidential election reveals extreme vote swings in remote areas

Klimek,

Aykaç,

Thurner

2023

PLoS ONE

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…A hyper-presidentialist institutional structure, popularly approved in the constitutional referendum of 2017, formalizes this personalistic power structure. While elections are still in place, they are neither free nor fair (Esen and Gumuscu 2019;Esen and Yardimci-Geyikc ¸i 2020). Throughout the process of slow-motion democratic breakdown, Erdogan kept his popularity among the majority of Turkish citizens, as reflected in opinion polls and at times of elections.…”

Section: Case Selection: Background To the Turkish Contextmentioning

confidence: 99%

A Loyal Base: Support for Authoritarian Regimes in Times of Crisis

Neundorf¹,

Öztürk²,

Northmore-Ball³

et al. 2022

Preprint

View full text Add to dashboard Cite

Does citizen support for the norms and principles of non-democratic regimes help stabilize authoritarian rule? While a large literature recognizes that authoritarian regimes depend on popular support to lower the costs of staying in power, existing research mainly views mass support for non-democratic regimes as instrumental, fuelled by performance. We know relatively little about the effects of normative support for authoritarian rule. Using novel experimental evidence from well powered online surveys fielded in Turkey and observational data, we find high levels of normative support for the political system. Normative support is significantly more stable to an economic crisis treatment than instrumental support, especially among government voters. We also show that support for authoritarian rule mitigates the electoral consequences of poor economic performance. These findings, which revisit the importance of normative support for regime instability and resilience, have implications for research on mass opinion and defection cascades in electoral autocracies.

show abstract

“…Εντωμεταξύ, ο υπόλοιπος μουσουλμανικός κόσμος παρατηρεί τις εξελίξεις σε ένα κράτος που ορισμένοι θεωρούν μία ενός ανδρός ηγεμονία, οπότε εύλογα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα εάν το ΑΚΡ σταδιακά μεταμορφώνει την Τουρκία σε απολυταρχικό κράτος. Μια τέτοια προσέγγιση υποθέτει ότι οι διαδοχικές απόπειρες για συνταγματική αναθεώρηση στην Τουρκία έως και την πρόσφατη επιτυχή έκβαση του δημοψηφίσματος το 2017 για τη θέσπιση προεδρικού πολιτειακού συστήματος καταδεικνύουν μια απόπειρα του ΑΚΡ να καθιερώσει μία απολυταρχική ατζέντα (Esen & Yardimci-Geyikçi, 2019). Σε μια τέτοια προοπτική ελέγχεται τυχόν παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών ως εκδήλωση απολυταρχικής πρώτη συνταγματική περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά, όπως χαρακτηριστικά περιγράφει ο Rachel Simon (Simon, 1994), όχι και στην πραγματική ανατροπή της απολυταρχικής διακυβέρνησης.…”

Section: 11unclassified

Γεω-Οικονομικές Και Γεω-Στρατηγικές Δυναμικές

Μπάλτος¹

View full text Add to dashboard Cite

Η παρούσα διατριβή επιχειρεί συστηματικά να αναδείξει τη σπουδαιότητα αλλά και την περιοδικότητα του πολιτικού ρεφορμισμού που διατρέχει η τουρκική πολιτεία κατά τις τελευταίες δεκαετίες, να προσδιορίσει το γεωπολιτικό τοπίο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής σε σχέση με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις στηνΤουρκία, αλλά και να προσδιορίσει τους λόγους που προσέδωσαν ασύγκριτα μεγαλεπήβολη δυναμική στον πολιτικό βίο του ηγέτη Ρ.Τ. Ερντογάν, καθώς και του ισλαμικού κόμματός του. Αναδεικνύει τη διαφοροποίηση η οποία ήδη σημειώνεται εντός του ιδίου του κοινωνικοπολιτικού στρατοπέδου που συναποτελούν οι οπαδοί του κόμματος του Ρ.Τ. Ερντογάν, με κομβικό σημείο την πολυ-επίπεδη διάσταση του τελευταίου με τον Ιμάμη Φ. Γκιουλέν, διερευνά τη ροπή της τουρκικής διακυβέρνησης προς απολυταρχικές κατευθύνσεις στον απόηχο της απόπειρας πραξικοπήματος του θέρους του 2016, ενώ συσχετίζει τις θεωρίες των διεθνών σχέσεων με τη διάγνωση απολυταρχικών τάσεων στη διαμόρφωση της νεο-οθωμανικής προοπτικής. Επίσης, διασυνδέει την περιφερειακή ισχύ της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο με ποσοτικές μεθόδους μέτρησής της και προτείνει μία νέα επιστημονική προσέγγιση, της διαπλοκής, σύγκρουσης, σύνθεσης ή τουλάχιστον αλληλοπεριχώρησης εθνικών ιδεολογικών ρευμάτων επί της πολιτειακής θέσμισης και συγκρότησης της τουρκικής κοινωνίας. Από τότε που εκκίνησε η νεο-οθωμανική πορεία της Τουρκίας, οι εξελίξεις και τα γεγονότα υπήρξαν ραγδαία και σημαντικά, υπερβαίνοντας και τις αρχικές προβλέψεις. Καθαυτό το νεο-οθωμανικό καθεστώς διανύει μια φάση μετεξέλιξης, η οποία επανακαθορίζει τους όρους του πολιτικού παιγνίου εντός και εκτός της Τουρκίας με επίκαιρη καθημερινά την προοπτική ένοπλων συγκρούσεων και ανατροπής του status quo. Αξίζει εντέλει να σημειωθεί η εισαγωγή μίας σειράς νέων ερμηνευτικών εργαλείων, • της σύνθεσης σε ποικίλα ποσοστά κεμαλικών με οθωμανικά χαρακτηριστικά, • της όσμωσης πανισλαμισμού και παντουρκισμού, • της κυκλικότητας στις εκδηλώσεις οθωμανισμού και νεο-οθωμανισμού, • της επίδρασης των πολιτειακών αλλαγών στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι ανά περιφέρεια του τουρκικού κράτους, • της ανάλυσης κινδύνου με γνώμονα τη ροπή προς αναθεωρητικές πρωτοβουλίες, • της διασύνδεσης εθνικών ιδεολογημάτων με πρωτοπόρες και χαρισματικές προσωπικότητες, • της χαρτογράφησης του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσονται κοινωνικοπολιτικά οι περιφέρειες της Τουρκίας υπό το πρόσταγμα νεο-οθωμανικών πολιτικών κατά αντιπαράσταση προς τις αντίστοιχες και παρελθούσες κεμαλικές προοπτικές, • της μετατόπισης θεσμικών βαρύκεντρων εξουσίας στο εσωτερικό της Τουρκίας υπό την προοπτική ενός ριζικού μετασχηματισμού στη φυσιογνωμία και το μέλλον του συγκεκριμένου έθνους κράτους, • της μέτρησης ισχύος διά μετρήσιμων, κατά το δυνατό, κριτηρίων τόσο κατά τη μετάβαση από τον κεμαλισμό στον «ερντογανισμό» όσο και μεταξύ διαφόρων και διακριτών χρονικών περιόδων κατά την εξέλιξη του τελευταίου. Η ανάλυση που εκτυλίχθηκε πιθανολόγησε συμπεράσματα σχετικά με την επιτυχία ή τις πιθανότητες επιτυχίας της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στη συγκεκριμένη επιδίωξη περιφερειακής ισχύος, επιδιώκοντας τα εν λόγω συμπεράσματα να είναι ποσοτικά αιτιολογημένα με βάση τεκμηριωμένες εκτιμήσεις για τις αξιολογούμενες επιδόσεις διαχρονικά και σε κάθε κριτήριο ισχύος, συνεισφέροντας στη διεύρυνση και στη βελτίωση του τρόπου «ανάγνωσης» και ερμηνείας των γεγονότων στο εσωτερικό της Τουρκίας, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.

show abstract

The Turkish presidential elections of 24 June 2018

Cited by 11 publications

References 3 publications

Forensic analysis of the Turkey 2023 presidential election reveals extreme vote swings in remote areas

Forensic analysis of the Turkey 2023 presidential election reveals extreme vote swings in remote areas

A Loyal Base: Support for Authoritarian Regimes in Times of Crisis

Γεω-Οικονομικές Και Γεω-Στρατηγικές Δυναμικές

Contact Info

Product

Resources

About