The use of dextromethorphan to treat repetitive self‐directed scratching, biting, or chewing in dogs with allergic dermatitis

Abstract

Dextromethorphan may be a useful adjunct in the management of self-directed behaviors associated with allergic dermatitis and possibly in other repetitive behaviors as well.

Animal Models of Obsessive-Compulsive Behavior: A Neurobiological and Ethological Perspective

“…While these dogs may have ongoing evidence of atopy or allergy, there does seem to be a central component involved in propagation of the itch/scratch cycle, and the behavior can be significantly attenuated by treatment with an NMDA antagonist (Dodman et al, 2004).…”

To σύνδρομο της δερματίτιδας από λείξη των άκρων στο σκύλο

“…Scott et al 2001, Luescher 2003, Virga 2003, Tapp and Virga 2012. Ενδεχομένως, στην παθογένεια υπεισέρχονται και ενδορφίνες, προκαλώντας αίσθημα ευφορίας και μειωμένη αίσθηση πόνου κατά τη λείξη της εξελκωμένης αλλοίωσης, με τελικό αποτέλεσμα τον εθισμό (White 1990, MacDonald and Bradley 2000, Landsberg 2001, Scott et al 2001, Luescher 2003, Dodman et al 2004, Gross et al 2005). …”

“…Στις περιπτώσεις αυτές, φαίνεται ότι εμπλέκονται οι διαταραχές των νευρομεταβιβαστών και η έκλυση των ενδορφινών, που ήδη αναφέρθηκαν στην πρωτογενή ψυχογενή ΔΛΑ. Σήμερα, θεωρείται ότι ψυχογενείς παράγοντες υπεισέρχονται και επιπλέ-κουν σχεδόν το σύνολο των περιστατικών οργανικής αιτιολογίας ΔΛΑ (MacDonald and Bradley 2000, Virga 2003, Dodman et al 2004, Gross et al 2005.…”

“…Σημειώνεται ότι η ταυτόχρονη χορήγηση σελεγελίνης και τρικυκλι-κών αντικαταθλιπτικών ή εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης της σεροτονίνης αντενδείκνυται, καθώς θα μπορούσε να προκληθεί τοξίκωση (σύνδρο μο σεροτονίνης) που μπορεί να είναι θανατηφόρος (Landsberg 2001, Virga 2003, Crowell-Davis 2006, Crowell-Davis and Poggiagliolmi 2008, CrowellDavis and Landsberg 2009, Tapp and Virga 2012. Η ναλτρεξόνη, ανταγωνιζόμενη τα ενδογενή οπιοειδή, αυξάνει τον πόνο και μειώνει το αίσθημα της ευφορίας κατά την εκδήλωση της στερεοτυπικής συμπεριφο ράς (Landsberg 2001, Virga 2003, ενώ ενδέχεται να αναστέλλει και τους υποδοχείς της Ν-μεθύλ-D-ασπαρτάσης (NMDA) (Dodman et al 2004), θεωρείται δε ιδιαίτερα αποτελεσματική (Dodman et al 1988, White 1990, Scott et al 2001, Virga 2003 κυρίως σε πρόσφατα περιστατικά. Κατ' ανάλογο τρόπο, μπορεί να δράσει και η υδροκωδώνη, η οποία, ως αγωνιστής των οπιοειδών (Landsberg 2001), μειώνει την έκλυση ενδορφινών (Brignac 1992, MacDonald and Bradley 2000, Scott et al 2001) και, ενδεχομένως, ανταγωνί ζεται τους NMDA υποδοχείς (Dodman et al 2004).…”

“…Η ναλτρεξόνη, ανταγωνιζόμενη τα ενδογενή οπιοειδή, αυξάνει τον πόνο και μειώνει το αίσθημα της ευφορίας κατά την εκδήλωση της στερεοτυπικής συμπεριφο ράς (Landsberg 2001, Virga 2003, ενώ ενδέχεται να αναστέλλει και τους υποδοχείς της Ν-μεθύλ-D-ασπαρτάσης (NMDA) (Dodman et al 2004), θεωρείται δε ιδιαίτερα αποτελεσματική (Dodman et al 1988, White 1990, Scott et al 2001, Virga 2003 κυρίως σε πρόσφατα περιστατικά. Κατ' ανάλογο τρόπο, μπορεί να δράσει και η υδροκωδώνη, η οποία, ως αγωνιστής των οπιοειδών (Landsberg 2001), μειώνει την έκλυση ενδορφινών (Brignac 1992, MacDonald and Bradley 2000, Scott et al 2001) και, ενδεχομένως, ανταγωνί ζεται τους NMDA υποδοχείς (Dodman et al 2004). Κατά καιρούς έχουν προταθεί και άλλα ψυχοτρόπα φάρμακα, όπως τα αντιεπιληπτικά και τα προγεστα-γόνα Walton 1984, Scott et al 2001), τα οποία πλέον δεν χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της ΔΛΑ, κυρίως λόγω της μικρής αποτελεσματικότητας ή/και της δημιουργίας ανεπιθύμητων ενεργειών.…”