Ο τουρισμός είναι πολύ σημαντικός για την ελληνική οικονομία. Το τουριστικό προϊόν αποτελείται κυρίως από υπηρεσίες, γεγονός που υποδηλώνει τον κρίσιμο ρόλο του ανθρώπινου παράγοντα στο τουριστικό πλαίσιο. Τα ποσοστά αποχώρησης εργαζομένων στον τουριστικό κλάδο είναι παγκοσμίως υψηλά και το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα. Ο κύριος όγκος της βιβλιογραφίας εστιάζει σε εργασιακούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες ως αιτίες αποχώρησης των εργαζομένων από την επιχείρηση. Η παρούσα μελέτη σε μια προσπάθεια να επικεντρωθεί στους λόγους αποχώρησης των εργαζομένων που συνδέονται με το ίδιο το άτομο και όχι με τις εκάστοτε περιβαλλοντικές και εργασιακές συνθήκες, διερευνά τις αιτιώδεις σχέσεις της προσωπικότητας και της δέσμευσης σε σχέση με την πρόθεση για εργασιακή αποχώρηση. Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη επικεντρώνεται στους εργαζόμενους σε τουριστικά καταλύματα στην Ελλάδα, καθώς σχεδόν το 50% των εισπράξεων προέρχονται από τον εν λόγω κλάδο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι κατά την επιλογή των νέων υπαλλήλων είναι δυνατή η έναρξη της διαδικασίας της εργασιακής αποχώρησης, εστιάσαμε σε δομημένες μεθόδους επιλογής που θα μπορούσαν να πλαισιώσουν τη διαδικασία επιλογής προσωπικού και να βελτιώσουν τις αποφάσεις επιλογής όσον αφορά την εργασιακή αποχώρηση. Έτσι, εστιάζουμε σε ψυχομετρικές εκτιμήσεις που σύμφωνα με την αντίστοιχη βιβλιογραφία, αντιπροσωπεύουν τον πιο άμεσο και οικονομικό τρόπο για τη μείωση του ποσοστού αποχώρησης σε ένα στάδιο πριν από την σύναψη εργασιακής σχέσης. Τα ψυχομετρικά τεστ μπορούν να κάνουν προβλέψεις βασισμένα σε αριθμούς και νούμερα και όχι σε προσωπικές εκτιμήσεις, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τις αδόμητες συνεντεύξεις, που αποτελούν το πιο συχνό εργαλείο επιλογής προσωπικού. Καθώς ο στόχος μας ήταν να εξετάσουμε την προδιάθεση για εργασιακή αποχώρηση, εστιάσαμε στην αξιολόγηση της προσωπικότητας και της εργασιακής στάσης, καθώς αυτοί οι παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τη συμπεριφορά. Καθώς στη σχετική βιβλιογραφία, η προσωπικότητα έχει ελάχιστα εξεταστεί ως προγνωστικός παράγοντας της εργασιακής αποχώρησης και της εργασιακής αφοσίωσης των υπαλλήλων, αποφασίσαμε να εξετάσουμε εάν τόσο η προσωπικότητα όσο και η αφοσίωση σε διαφορετικoύς στόχους μπορούν να αποτελέσουν προβλεπτικούς παράγοντες της οργανωσιακής αποχώρησης στο χώρο της φιλοξενίας και πιο συγκεκριμένα των τουριστικών καταλυμάτων, όπου τα σχετικά με το θέμα ευρήματα είναι πολύ λίγα. Χρησιμοποιώντας τα μοντέλα δομικών εξισώσεων (SEM) η συναισθηματική σταθερότητα και η οργανωσιακή δέσμευση βρέθηκαν να είναι προγνωστικοί παράγοντες της πρόθεσης για εργασιακή αποχώρηση. Επιπλέον, οι διαστάσεις της δεκτικότητας (agreeableness), της συναισθηματικής σταθερότητας (emotional stability), της εξωστρέφειας (extraversion) και της συνείδησης (conscientiousness) βρέθηκαν να σχετίζονται σημαντικά με την οργανωσιακή δέσμευση. Παρατηρήθηκε επίσης ότι η πρόθεση για επαγγελματική αποχώρηση μπορεί να αποτελέσει προβλεπτικό παράγοντα της οργανωσιακής αποχώρησης. Συζητούνται επίσης οι πρακτικές και θεωρητικές επιπτώσεις αυτών των αποτελεσμάτων.