Oxygen is the most common and widely used drug. Oxygen therapy is used not only among mechanically ventilated patients in intensive care units, but also in the perioperative period and in patients requiring oxygen supplementation in other hospital wards. The main methods of monitoring the blood oxygenation level include arterial blood gases and pulse oximetry. A new parameter that allows the monitoring of patients' oxygenation status is the oxygen reserve index (ORi). The ORi provides easy, non-invasive, bedside monitoring of oxygen reserve capacity. The oxygen reserve index reflects the partial pressure of oxygen in arterial blood (PaO 2 ) in the range 100-200 mm Hg. It therefore allows the detection of mild hyperoxia, enabling the safe use of lower concentrations of oxygen in the breathing mixture. It is also a useful tool in predicting impending hypoxia. This paper summarizes the usefulness of oxygen reserve index monitoring in various clinical situations in everyday anaesthesiology practice.
StreszczenieTlen jest najczęściej i najpowszechniej używanym lekiem. Tlenoterapia stosowana jest wśród wentylowanych mechanicznie pacjentów oddziałów intensywnej terapii, w okresie okołooperacyjnym, a także u pacjentów wymagających suplementacji tlenem, przebywających na innych oddziałach szpitalnych. Do głównych metod monitorowania poziomu utlenowania krwi w organizmie należą oznaczanie gazometrii krwi tętniczej oraz pulsoksymetria. Nowym parametrem pozwalającym na monitorowanie gospodarki tlenowej jest indeks rezerwy tlenowej (ORi). ORi umożliwia łatwe, nieinwazyjne, przyłóżkowe monitorowanie poziomu rezerwy tlenowej organizmu. Indeks rezerwy tlenowej odzwierciedla wartości ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi tętniczej (PaO 2 ) w zakresie 100-200 mm Hg. Pozwala on na wykrywanie łagodnej hiperoksji, co umożliwia bezpieczne stosowanie niższych stężeń tlenu w mieszaninie oddechowej. Jest również przydatnym narzędziem w przewidywaniu zagrażającej hipoksji. W artykule omówiono przydatność monitorowania indeksu rezerwy tlenowej w różnych sytuacjach klinicznych z codziennej praktyki anestezjologicznej.