Emozioek musika absolutuan duten lekua argitzeko bi azalpen nagusi daude. Lehena konpositoreak sorkuntza unean bizitako egoera emotiboarekin edo musika adierazkorrak entzulearengan pizten dituen erreakzio emotiboekin lotzen da. Bigarrenak, formalismoak, emozioak musikaren propietate direla ukatzen du. Nire ustez, musikaren ikuspegi formalista bateragarria da emozioak musikaren propietate estetiko izatearekin. Suposatuz emozioak musikan entzun egiten direla sentitu baino lehen, musikaren adierazkortasuna musikan bertan dagoenarekin azaldu beharko litzateke, kanpora jo gabe. Argudiatzen dut entzuleak musikan emozioak entzuten dituela, musikak baduelako bizitza arrunteko emozioen adierazpenak irudikatzeko gaitasuna; baita emozioak sentitzen diren modua gorpuztekoa ere. Ezaugarri espresiboak musikaren elementu formalen menpeko diren bigarren mailako propietate estetiko gisa hartzen ditut. Musika absolutuaren jatorriari buruzko sarrera labur baten ondoren, musikaren adierazkortasunaren dilema aurkezten dut, eta formalismoarekin uztartzeko modukoa den musika eta emozioen ikusmolde bat garatzen dut.