Keramičke studije i arheometrija: između analiza prirodnih nauka i arheološke interpretacije * Apstrakt: U radu su razmotreni odnos između studija keramike i primene metoda prirodnih nauka u keramologiji kroz istoriju discipline, postojanje nerazumevanja između stručnjaka prirodnih nauka i arheologa i njegovim posledicama, kao i ograničenja metoda prirodnih nauka u odgovoru na arheološke probleme. Ukazano je na potrebu za čvršćim interdisciplinarnim istraživanjima, sa precizno definisanim teorijskim okvirom i jasno formulisanim istraživačkim pitanjima i hipotezama.Ključne reči: arheometrija, keramika, istorija discipline, arheološka interpretacija Od samih početaka arheologije keramika je prepoznata kao vrsta nalaza koja je hronološki osetljiva i stoga pogodna za datovanje, formiranje relativno-hronoloških šema i razmatranje kulturne pripadnosti, migracija ili širenja kulturnih uticaja. Razvojem keramičkih studija ubrzo je sa ovih kulturno-istorijskih pozicija u proučavanje keramike uveden čitav niz tema, pa one danas uključuju razmatranje ekonomije, stila, identiteta, funkcije itd. (detaljnije u: Vuković, u štampi). Usložnjavanju i proširivanju tema u keramologiji svakako je doprinela i primena metoda prirodnih nauka, posebno zahvaljujući njihovom ubrzanom razvoju tokom druge polovine XX veka. Istovremeno, u arheologiji uopšte, pa i u okviru studija keramike, to je za posledicu imalo i pojavu tenzija i nerazumevanja između zagovornika "tvrde" nauke koji smatraju da samo ona vodi objektivnom saznanju i onih koji u tome vide dehumanizaciju arheologije (cf. * Ovaj članak je rezultat rada na projektu 177012 koji finansira Ministarstvo prosvete, nauke i tehnološkog razvoja Republike Srbije. On predstavlja dopunjenu i proširenu verziju istoimenog saopštenja s konferencije "Srpska arheologija između teorije i činjenica V -Arheologija između artefakata i ekofakata", održane 1-2. aprila 2017. godine na Filozofskom fakultetu u Beogradu.