GİRİŞDental implant fonksiyon, tedavi veya estetik sebeplerle ağız içerisinde mukoza altına, periost tabakasına veya kemiğe cerrahi olarak yerleştirilen ve dişin kökünün yerine geçen titanyum esaslı bir materyaldir. Günümüzde eksik dişlerin tedavisinde dental implantların kullanımı giderek yaygınlaşmaktadır. Ağız içerisine yerleştirilen ve diş kökünün yerine geçen dental implantlar üretildikleri biyomateryaller ile makro ve mikro yüzey özellikleri açısından farklılıklar göstermektedir (1). Günümüzde en sık titanyum kemik içi implantların kullanımı tercih edilmektedir. Doğru cerrahi teknik ve tedavi prosedürü uygulandığı takdirde dental implantların klinik başarısı öngörülebilir düzeydedir (2). İmplantla-rın yerleştirilmesini takiben doğrudan kemik ile bağlantısını ifade eden osseoentegrasyon süreci kadar, peri-implant dokuların sağlığının korunması da implant başarısında büyük önem taşımaktadır. Bir implantın başarısı, onu çevreleyen yumuşak dokunun sağlığına ve bu sağlığın idamesine bağlıdır.İmplantı çevreleyen yumuşak doku, peri-implant mukoza olarak tanımlanmaktadır (Resim 1a). İmplantın cerrahi olarak yerleştirilmesini takiben yumuşak dokuda yara iyileşmesi başlar. Hayvan çalışmalarının histolojik bulgularına göre, implant etrafındaki yumuşak doku bağlantısı 1,5-2 mm epitelyal ataşmandan, 1-1,5 mm bağ dokusu ataşmanından oluşmaktadır (3).
ÖzPeri-implant hastalık, implantın kemik ile başarılı bir şekilde osseoentegrasyonunu takiben bakteriler ile konak cevabı arasındaki dengenin bozulması sonucu oluşur. Peri-implant hastalıklardan biri olan peri-implant mukozitis, iltihabi reaksiyonların sadece mukozada olduğu durumlarda görülürken, peri-implantitis peri-implant mukozadaki iltihaba kemik kaybının eşlik ettiği durumda görülür. Peri-implant hastalıkların teşhisinde klinik değer-lendirmede sondalama derinliği, sondalamada kanama ve süpürasyon göz önüne alınır. Buna ilave olarak radyografik değerlendirmede destek kemik seviyeleri incelenir. Peri-implant hastalıkların gelişmesinde sigara, kötü ağız hijyeni, periodontal hastalık geçmişi, diyabet mellitus, kardiyovasküler hastalıklar ve implant yüzey özellikleri birer risk faktörü olarak kabul edilmektedir. Peri-implant mukozitisin tedavisinde mekanik tedavi ile birlikte antimikrobiyal tedavi uygulanırken, peri-implantitis olgularında bu yöntemler yeterli sonuç vermemektedir. Peri-implantitisin tedavisinde mekanik iş-lemlere ilave, rezektif ve/veya rejeneratif cerrahi ile periodontal tedaviler uygulanmaktadır. Diş hekimlerinin peri-implant hastalıkların oluşması ve mevcut bir hastalığın ilerlemesini önlemeye yönelik bilgilerinin arttırılması gerekmektedir. Bununla birlikte hastaların da destekleyici periodontal/peri-implant tedavi kapsamında düzenli diş hekimi kontrollerine gitmeleri ve ağız hijyen seviyelerini maksimum düzeyde idame etmeleri sağlanmalıdır. Anahtar kelimeler: Peri-implant mukozitis, peri-implantitis, peri-implant risk faktörleri, peri-implant tedavi
AbstractPeri-implant diseases occur due to imbalance between host response and biofilm after successf...