Tip 2 Diabetes Mellitus Hastalarının İn Vivo Korneal Konfokal Mikroskopi ile Değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: İn vivo konfokal mikroskopi (IVKM), periferik sinir sisteminin küçük lifleri olan subbazal kornea sinir liflerini değerlendirmek için hızlı, invaziv olmayan bir yöntemdir. Kornea sinir lifi değişiklikleri diyabetik periferik nöropatinin bir belirteci olabilir. Bu çalışmanın amacı IVKM yöntemini kullanarak diyabetes mellitus (DM) tanısı olan hastalardaki olası korneal sinir lifi değişikliklerini incelemektir. 
 Yöntem: Tip 2 DM tanılı hastaların kornea innervasyon paternini İVKM kullanarak inceledik. DM hastaları ile kontrol grubunun korneal parametreleri karşılaştırıldı. DM hastalarının hemoglobin A1c (HbA1c) değerleri ve hastalık süreleri kayıt edildi ve korneal parametreler ile korelasyonuna bakıldı. 
 Bulgular: Yaşları 57 ± 2.0 olan toplam 31 DM hastası ve yaşları eşleştirilmiş (55 ± 3.8 yıl) 30 kontrol grubu değerlendirildi. Korneal epitel sayısı DM grubu ile kontrol grubunda benzerdi. Korneal subbazal pleksus (SBP) yoğunluğu DM grubunda kontrol grubuna kıyasla anlamlı düşüktü (p= 0,001). SBP gövde yoğunluğu diyabetik grupta istatistiksel anlamlı azdı (p= 0,038). SBP dal yoğunluğu diyabetik grupta, kontrol grubuna kıyasla düşüktü (p= 0,095).
 Sonuç: Konfokal mikroskopi, in vivo olarak kornea sinir liflerindeki değişiklikleri göstermek için değerli bir araçtır. Diyabetik sinir lifi hasarını daha erken gösterme yeteneğine sahip olabilir.