Towards an index of linguistic justice

Abstract

As a step towards a systematic comparative evaluation of the fairness of different language policies, a rationale is presented for the design of an index of linguistic justice based on public policy analysis. The approach taken is to define a ‘minimum threshold of linguistic justice’ with respect to government language policy in three domains: law and order, public administration, and essential services. A hypothetical situation of pure equality and freedom in the choice of language used by all members of society in communicating with the state is used as a theoretical benchmark to study the distributive effects of policy alternatives. Departures from this standard incur lower scores. Indicators are chosen to assess effective access to three kinds of language rights: toleration (the lack of state interference in private language choices), accommodation (accessibility of public services in different languages), and compensation (symbolic and practical recognition of languages outside the dominant one). In order to take account of the cost-benefit trade-offs involved in providing language-related goods to language groups of varying sizes, a method is adopted for weighting scores with respect to compensation rights so that lack of recognition for larger groups incurs greater penalties, while factoring in the particular characteristics of each language-related good. A trial set of ten indicators illustrates the compromises entailed in balancing theoretical rigour with empirical feasibility.

CED 70-jara: Vojo, bilanco, perspektivoj

“…Se ni pensas pri la malnova celo de Lapenna, konvinki la mondon per faktoj kaj analizoj ke ĝi bezonas Esperanton, aŭ eĉ pri pli modesta celo, ke multlingveco ricevu taŭgan atenton en la aliroj de la ŝtatoj kaj la interŝtataj organizoj al daŭripova evoluigo, homaj rajtoj, kaj simile, ne estas klare ke ni faris grandan progreson (Tonkin 2023). Unu el la nunaj projektoj de CED, sub gvido de nia estrarano Michele Gazzola, estas ellabori indekson de lingva justeco kiel rimedo por tiri politikan, publikan kaj sciencan atenton al tiaj demandoj (Gazzola, Wickström kaj Fettes 2023). Malgraŭ ĉio, kion mi diris pri la kreskanta akcepto de Esperanto kiel tereno por serioza esplorado, ankoraŭ mankas socia scienco kiu estus adekvata al la demandoj, kiujn Esperanto starigas por la monda lingvo-sistemo kiel tuto.…”