Towers and Fortifications at Vayia in the Southeast Corinthia

Caraher, William; Pettegrew, David K.; James, Sarah

doi:10.2972/hesp.79.3.385

Cited by 5 publications

(2 citation statements)

References 28 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…The ongoing study of towers benefits from the high-quality investigations conducted in the 1990s and early 2000s (Lohmann 1993;Morris 2001;Morris and Papadopoulos 2004;Marangou 2005). In the last decade, groups of towers have been published from Euboea -in the territories of Eretria (Fachard 2012) and Karystos (Seifried and Parkinson 2014) -from Crete (Coutsinas 2014), from southeastern Corinthia (Caraher et al 2010) and from Molossia (Nakas 2016). In Attica, the towers of Velatouri and Mazi have been newly investigated using intensive field survey methods (Fachard et al 2015).…”

Section: Extra-urban Fortifications and Regional Studiesmentioning

confidence: 99%

A decade of research on Greek fortifications

Fachard¹

2016

Arch. Rep.

View full text Add to dashboard Cite

The Chronique des fouilles en ligne – Archaeology in Greece Online has recorded close to 300 field operations dealing with fortifications in the last decade. It is impossible to account for each of them in this brief survey, but the reader can effortlessly find them in the database (http://chronique.efa.gr/). Here, instead, I wish to focus on the main achievements of the last decade (2006–2016) by reviewing the major publications, recording current trends and research objectives, and suggesting future directions for the field of fortification studies.

show abstract

Section: Extra-urban Fortifications and Regional Studiesmentioning

confidence: 99%

A decade of research on Greek fortifications

Fachard¹

2016

Arch. Rep.

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…(https://www.ebay.com/itm/Greece-Gulf-of-Athens-Salamis-Strait-St-Georgios-Channel-Griechenland-Athen-map/352224516040?hash=item52023797c8: g:5ysAAOSwldRaIfEQ#viTabs_0 )1040 Πνμαθδιαηζζιυ βζα ηδκ πμνεία ημο δδθχκεζ ηαζ μLangdon (2007, 112).ηακέκα1043 McCredie 1966, pl. 11b, 17c-d. Ο Lolling (1884 ημ πανμιμζάγεζ ιε ημ ηείπμξ ζημ Γέια, αθθά δεκ πνέπεζ κα ζοβηνζεεί ιε ηα ακηζπνμζςπεοηζηά δείβιαηα ημζπμπμζίαξ ημο.1044 Caraher, Pettegrew, James 2010, 393, fig. 9, 406, fig.…”

unclassified

Οικιστική Οργάνωση Και Χωροταξία Στη Σαλαμίνα Από Τον 6ο Έως Τον 1ο Αι. π.Χ.

Chairetakis¹,

Χαιρετάκης²

View full text Add to dashboard Cite

Το θέμα της διατριβής είναι η Οικιστική οργάνωση και χωροταξία στη Σαλαμίνα από τον 6ο ως τον 1ο αι. π.Χ. Η υπό εξέταση περίοδος αντιστοιχεί στο διάστημα κατά το οποίο μία μικρή και ασήμαντη περιοχή στο ανατολικό άκρο της Σαλαμίνας μετατρέπεται σε διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο του νησιού, στο πλαίσιο της πολιτικής βούλησης της Αθήνας. Οι πολιτικές αυτές εξελίξεις αποτυπώνονται μέσα από ποικίλες αρχαιολογικές ενδείξεις και αντικατοπτρίζονται στην οικιστική ανάπτυξη του συνόλου του νησιού. Η ταξινόμηση και αξιολόγηση του διαθέσιμου αρχαιολογικού υλικού οδήγησε στην κατάρτιση καταλόγου 224 θέσεων και μνημείων. Ορίστηκαν πέντε χρονικές ενότητες, τα κριτήρια των ορίων των οποίων βασίστηκαν στις οικιστικές φάσεις ή/και σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Η ερμηνεία των δομών επιχειρείται μέσα από τον συνδυασμό γεωγραφικών και τοπογραφικών χαρακτηριστικών, αλλά και μέσα από τον σχολιασμό θέσεων και μνημείων από τον υπόλοιπο ελληνικό κόσμο. Ταυτόχρονα, οι παραπάνω πληροφορίες εξετάζονται υπό το πρίσμα του ιστορικού, πολιτικού και κοινωνικού πλαισίου. Διαπιστώνεται διασπορά δομών σε ολόκληρο το νησί και παρέχονται πλούσιες μαρτυρίες για την εκμετάλλευση των πηγών, η οποία αφορά από τις βραχονησίδες περιμετρικά του νησιού, όπου αναπτύσσονται διάφορες δομές (πύργοι-φάροι) και ασχολίες (αλιεία, κτηνοτροφία), ως τις κορυφές και πλαγιές βουνών (δομές για κτηνοτροφία, πύργοι επόπτευσης). Η έλλειψη αρχιτεκτονικών καταλοίπων σε κάποιες θέσεις συχνά αντισταθμίζεται από άλλες ενδείξεις (π.χ. κινητά ευρήματα).Μεγαλύτερη οικιστική δραστηριότητα συγκεντρώνεται στο βόρειο, ανατολικό και κεντρικό τμήμα του νησιού. Πέρα από το στοιχείο της ύπαρξης περισσότερων γαιών για αγροτικο-κτηνοτροφική εκμετάλλευση, είναι πιθανό κάποιους αυτόνομους όρμους στο νότιο τμήμα να τους εκμεταλλεύονται πλούσιοι γαιοκτήμονες. Όλες οι θέσεις στο βόρειο, ανατολικό και κεντρικό τμήμα έχουν άνετη πρόσβαση δια ξηράς, ενώ για εκείνες στο νότιο η προσέγγιση θα ήταν ευκολότερη δια θαλάσσης.Το άστυ συγκεντρώνει το σύνολο των διοικητικών δομών, παρά την έλλειψη στοιχείων. Στο άστυ συγκεντρώνεται σημαντικό μέρος των εργαστηριακών δραστηριοτήτων, ενώ στη χώρα αναγνωρίζονται κάποιες ακόμα εργαστηριακές δομές. Σε δύο περιπτώσεις διαπιστώνεται ότι η ανάπτυξη εργαστηρίων σχετίζεται με σημαντικά ιστορικά γεγονότα, όπως η εγκατάσταση κληρούχων στο νησί στα τέλη του 6ου αι. π.Χ. (κεραμικό εργαστήριο στο Αμπελάκι), και η καταστροφή της Κορίνθου το 146 π.Χ. (κεραμικό εργαστήριο στα Κανάκια), όπου και στις δύο περιπτώσεις γίνεται εμφανής η ανάγκη να καλυφθούν οι αυξανόμενες απαιτήσεις των αγορών. Τα ιερά αναπτύσσονται κατά κύριο λόγο στο άστυ και τα περίχωρά του. Στην πόλη υπάρχουν τα ιερά της Δήμητρας, του Διονύσου, της Άρτεμης, της Βενδίδος, του Ασκληπιού, του Ερμή, του Αίαντα και των Δώδεκα Θεών. Στη χώρα τα ιερά της Αθηνάς και του Ενυαλίου έχουν πολιτικό και πολεμικό συμβολισμό, ενώ τα ιερά του Δία, του Αίαντα, του Πάνα και του Διονύσου έχουν αγροτικό χαρακτήρα. Υπάρχουν λατρευτικά αγάλματα και αναθήματα και αναγνωρίζεται πλήθος τελετουργιών και εορτών. Το νησί δεν είναι αποκομμένο από το υπόλοιπο Αιγαίο και διαπιστώνονται ακμαίες εμπορικές σχέσεις με άλλες περιοχές, μέσα από εμπορικούς αμφορείς, νομίσματα, εισηγμένα κεραμικά είδη κ.λπ. Αναγνωρίζονται μέτοικοι ή δούλοι από διάφορα σημεία του αρχαίου κόσμου (Πελοπόννησο, Θράκη, Βόρεια Αφρική, Φρυγία) και οι πληροφορίες αντλούνται κυρίως από τα επιτύμβια μνημεία.Η Αθήνα καθορίζει την οικιστική οργάνωση στο νησί, όπως και την ενίσχυση των ιδεολογικών δεσμών Αθήνας-Σαλαμίνας. Ο Σόλων, ο Αίας και η ναυμαχία του 480 π.Χ. αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της αθηναϊκής ιστορίας του νησιού. Ο Σόλων παρουσιάζεται διαχρονικά ως η πιο ισχυρή και σημαίνουσα προσωπικότητα με συγγενικούς δεσμούς με το νησί. Ο Αίας χρησιμοποιείται τον 6ο αι. π.Χ. ως το απόλυτο εργαλείο χειραγώγησης. Στερημένος πλέον από τις πολεμικές του ιδιότητες παρουσιάζεται ως ένας μακρινός αλλά σεβάσμιος πρόγονος. Η ναυμαχία του 480 π.Χ. αποτελεί το σημαντικότερο ορόσημο για την αθηναϊκή ιστορία, αφού υπήρξε το εφαλτήριο για τη δημιουργία της Αθηναϊκής αυτοκρατορίας. Επιπλέον, τον 1ο αι. π.Χ., η αναζήτηση της διαμόρφωσης του πολιτιστικού υποβάθρου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας θα συμβάλει στην ανακάλυψη και αναζωπύρωση του μύθου (και) της Σαλαμίνας. Μέσα από τη διατριβή αναδεικνύεται η ανάγκη σύνδεσης αρχαιολογικού αποθέματος και ιστορικού πλαισίου, για την όσο το δυνατό ορθότερη προσέγγιση και ερμηνεία της ανθρώπινης δραστηριότητας στο νησί.

show abstract

The Shifting Tides of Empires: Using GIS to Contextualize Population Change Within the Landscape of Seventeenth to Nineteenth-Century Mani, Greece

Seifried

2014

Int J Histor Archaeol

View full text Add to dashboard Cite

Towers and Fortifications at Vayia in the Southeast Corinthia

Cited by 5 publications

References 28 publications

A decade of research on Greek fortifications

A decade of research on Greek fortifications

Οικιστική Οργάνωση Και Χωροταξία Στη Σαλαμίνα Από Τον 6ο Έως Τον 1ο Αι. π.Χ.

The Shifting Tides of Empires: Using GIS to Contextualize Population Change Within the Landscape of Seventeenth to Nineteenth-Century Mani, Greece

Contact Info

Product

Resources

About