Transferable high-level trimethoprim resistance among isolates ofEscherichia colifrom urinary tract infections in Ontario, Canada

Abstract

SUMMARYOf 1171 isolates of Escherichia coli isolated from urine samples at the Public Health Laboratory, Toronto, Ontario, Canada, between May 1990 and December 1991, 120 (10-3 %) were resistant to trimethoprim (TMP), cotrimoxazole (TMP/SMX), sulfamethoxazole (SMX) and other antimicrobial agents; 110 of the 120 isolates (91-7 %) were resistant to four or more agents. The majority of Nalidixic acid resistance was present among 22 (18-3 %) of the 120 resistant isolates, however, nalidixic acid resistance was not transferred to E. coli K-12.

High level resistance to trimethoprim, cotrimoxazole and other antimicrobial agents among clinical isolates of Shigella species in Ontario, Canada – an update

“…The differences in activity of piperacillin against the isolates is interesting (Table 1, Fig. 1); the level of activity against S. sonnei was similar to that recently observed among Escherichia coli from urinary tract infections [17]. These findings are currently under investigation.…”

Trimethoprim and sulfonamide resistance

“…However, reports from the 1980s showed an increasing incidence of TMP resistance in E. coli. The resistance often reached levels of 15 to 20% (17,46,51,54,58,63,98). Resistant gram-negative bacilli are easily transferred by person-to-person contact, as has been shown in day-care centers (132) and nursing homes (184).…”

Διερεύνηση Μηχανισμών Αντοχής Εντεροβακτηριακών Στην Τριμεθοπρίμη

“…Αντιθέτως όµως, στη µελέτη αυτή, τα ποσοστά αντοχής στο συνδυασµό αµοξυκιλλίνηςκλαβουλανικού οξέος (29,5%), στην κεφουροξίµη (14,3%) και στη γενταµικίνη (5,7%), ήταν πολύ χαµηλότερα από τα ποσοστά αντοχής (57,84%, 52,94% και 12,74%, αντίστοιχα) που βρέθηκαν στην παρούσα µελέτη. Ακόµη, διαφορές παρατηρήθηκαν και στο ποσοστό αντοχής στο ναλιδικό οξύ µεταξύ της παρούσας µελέτης (56,86%) και µιας µελέτης στον Καναδά, όπου το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 18,3%[286]. Πιθανώς οι διαφορές που παρατηρούνται µεταξύ των διαφορετικών µελετών να οφείλονται στη διαφορετική πολιτική χορήγησης των αντιβιοτικών αυτών στην κάθε χώρα.Το γεγονός ότι όλα (100%) τα στελέχη που ήταν ανθεκτικά στη τριµεθοπρίµη είχαν υψηλά επίπεδα αντοχής (MIC>1024 mg/L) δίνει την πρώτη ένδειξη για τον τρόπο εξάπλωσης των dfrs µέσω πλασµιδίων, τρανσποζονίων ή γονιδιακών κασετών[196,241,283,285,288].…”

“…Σε µία από τις προηγούµενες µελέτες[296] βρέθηκε ότι η πλειοψηφία των αποσυζευκτών (33 στους 40, ποσοστό 65%) είναι ταυτόχρονα ανθεκτική στην τριµεθοπρίµη, την κοτριµοξαζόλη και την αµπικιλλίνη, και αυτό µπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι η συνδυασµένη αντοχή σε κοτριµοξαζόλη-αµπικιλλίνη ήταν το σηµείο έναρξης για την ανάπτυξη αντοχής σε β-λακταµικά αντιβιοτικά, σε αµινογλυκοσίδες, κεφαλοσπορίνες και σιπροφλοξασίνη. Επίσης, σύµφωνα µε τη δηµοσίευση του Harnett, ταυτόχρονα µε τη µεταβίβαση αντοχής στην τριµεθοπρίµη µεταφέρθηκε στους αποσυζευκτές και αντοχή στη σουλφαµεθοξαζόλη από το 83% των στελεχών-δότες, ενώ 70% µεταβίβασε αντοχή σε σουλφαµεθοξαζόλη και β-λακταµικά αντιβιοτικά ταυτόχρονα[286]. Απ' ότι φαίνεται η απόκτηση γονιδίων αντοχής δεν είναι τυχαία και η µεταφορά ιντεγκρονίων διαδραµατίζει πρωταρχικό ρόλο στην ανάπτυξη πολλαπλής αντοχής.Η µελέτη των γονιδίων αντοχής dfr στην τριµεθοπρίµη διεξάγεται ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70 µε πολυάριθµες µελέτες οι οποίες χρησιµοποίησαν κυρίως τις τεχνικές του υβριδισµού παλαιότερα και της PCR πιο πρόσφατα [297,298,299,300,301].…”