Treating the Initial Anterior Shoulder Dislocation—An Evidence-based Medicine Approach

Kuhn, John E.

doi:10.1097/01.jsa.0000212328.25345.de

Cited by 82 publications

(64 citation statements)

References 49 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…In a systematic review of the literature, Kuhn 17 was unable to find any hard evidence to support any one programme of remobilisation. There is level 4 case series and level 5 expert opinion to suggest that a return to sport is permissible when range of motion and strength are near normal but recurrence is likely.…”

Section: Return To Sportmentioning

confidence: 99%

“…Success of any one technique is likely to be dependent on the familiarity of the surgeon and the choice of analgesia. 17 Ideally, all dislocated joints would be reduced under general anaesthetic with adequate analgesia and muscle relaxation. In practise, most units attempt initial reduction in the accident and emergency department.…”

Section: Reducing the Dislocated Joint: Analgesia And Sedation In Thementioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

Anterior Shoulder Dislocation

Cutts

Prempeh

Drew

2009

annals

172

134

View full text Add to dashboard Cite

Ann R Coll Surg Engl 2009; 91: 2-7 2The glenohumeral joint of the shoulder is the most commonly dislocated joint in the human body. Acute dislocation is a surgical emergency and demands urgent relocation. Failure to reduce a dislocated shoulder successfully within the first 24 hours carries the risk that it will be impossible to achieve a stable closed reduction. 1Broadly speaking, anterior shoulder dislocation shows a bimodal age distribution (Fig. 1) Anterior dislocation of the shoulder is commonly seen in accident and emergency (A&E) and trauma clinics. In this article, we review the existing literature on the injury and the recent trends in management. MATERIALS AND METHODS We have discussed this condition with our colleagues and performed a Medline search ('anterior shoulder dislocation') of the relevant papers. We also describe key historical publications and recent developments regarding immobilisation of the joint. RESULTS Management decisions regarding this condition continue to vary between units, especially for recurrent and posterior dislocation. This paper lays some emphasis on the choice of analgesic agent when attempting shoulder reduction in the A&E setting. A summary of the data from our own department has provided a graphical representation of the classical age and sex distribution for this condition. CONCLUSIONS Shoulder dislocation is a common injury. Delays in diagnosis remain the single biggest obstacle to optimum results in this group of patients. A significant proportion will require eventual surgery and up to a third of these patients will go on to develop long-term shoulder arthritis. Even patients who have experienced a single episode of dislocation may go on to develop long-term sequelae.

show abstract

Section: Return To Sportmentioning

confidence: 99%

Section: Reducing the Dislocated Joint: Analgesia And Sedation In Thementioning

confidence: 99%

Anterior Shoulder Dislocation

Cutts

Prempeh

Drew

2009

annals

172

134

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Kuhn reported that patients who were premedicated with intra-articular lidocaine had fewer complications and required a shorter time in the emergency department, as compared to patients who were premedicated with intravenous sedation, which usually requires a longer observation time in the emergency department. (17) Notably, there was no significant difference in the success of reduction of the glenohumeral joint with either type of premedication. (17) Some studies assessed the length and position of post-reduction immobilisation.…”

Section: Conservative Managementmentioning

confidence: 99%

First-time anterior shoulder dislocations: should they be arthroscopically stabilised?

Sedeek¹,

Razak²,

Gw³

et al. 2014

smedj

View full text Add to dashboard Cite

The glenohumeral joint is inherently unstable because the large humeral head articulates with the small shadow glenoid fossa. Traumatic anterior dislocation of the shoulder is a relatively common athletic injury, and the high frequency of recurrent instability in young athletes after shoulder dislocation is discouraging to both the patient and the treating physician. Management of primary traumatic shoulder dislocation remains controversial. Traditionally, treatment involves initial immobilisation for 4-6 weeks, followed by functional rehabilitation. However, in view of the high recurrence rates associated with this traditional approach, there has been an escalating interest in determining whether immediate surgical intervention can lower the rate of recurrent shoulder dislocation, improving the patient's quality of life. This review article aims to provide an overview of the nature and pathogenesis of first-time primary anterior shoulder dislocations, the widely accepted management modalities, and the efficacy of primary surgical intervention in first-time primary anterior shoulder dislocations.

show abstract

“…4,5 Einnig er haegt að gefa deyfingu í axlarliðinn en sýnt hefur verið fram á styttri meðferðartíma sjúklings á bráðamóttökunni og faerri fylgikvilla miðað við slaevingu og gjöf verkjalyfja í aeð. 6,7,8 Árið 2003 birti Neil Cunningham bráðalaeknir grein um nýja að-ferð við réttingu axlarliðhlaupa, kennda við hann sjálfan. Aðferðin byggir á þeirri kenningu að öxlin haldist í óeðlilegri stöðu eftir liðhlaup vegna kröftugs samdráttar í lengri sin tvíhöfðavöðvans.…”

Section: Inngangurunclassified

Rétting á fremra liðhlaupi í öxl með Cunningham-aðferðinni

Gudmundsson¹,

Björnsson²

2017

LBL

View full text Add to dashboard Cite

Inngangur:Liðhlaup í öxl eru algengust stórra liðhlaupa eða um 60%.1 Flest þeirra eru fremri axlarliðhlaup eða 95%, en þau verða oft við áverka á efri útlim í fráfaerslu, útsnúningi og réttu eins og við fall á útrétta hendi.1,2,3 Mörgum aðferðum hefur verið lýst til að rétta axlarliðhlaup. Í yfirlitsgrein frá 2005 er maelt með Milch, Kocher eða Cunningham sem fyrstu meðferð.1 Við réttingu axlarliðhlaupa er oft notast við slaevandi lyf eða gjöf sterkra verkjalyfja til að fá fram vöðvaslökun og verkjastillingu. Rétting liðhlaupa í öxl án slaevingar hefur áður verið reynd með mismunandi aðferðum. 4,5 Einnig er haegt að gefa deyfingu í axlarliðinn en sýnt hefur verið fram á styttri meðferðartíma sjúklings á bráðamóttökunni og faerri fylgikvilla miðað við slaevingu og gjöf verkjalyfja í aeð. 6,7,8 Árið 2003 birti Neil Cunningham bráðalaeknir grein um nýja að-ferð við réttingu axlarliðhlaupa, kennda við hann sjálfan. Aðferðin byggir á þeirri kenningu að öxlin haldist í óeðlilegri stöðu eftir liðhlaup vegna kröftugs samdráttar í lengri sin tvíhöfðavöðvans. Við notkun aðferðarinnar er mikilvaegt að fá sjúkling til að slaka á, því er aðferðin útskýrð í upphafi og sjúklingur upplýstur um að hún aetti að vera sársaukalítil. Best er að láta sjúkling sitja á stól með stuðning við bak. Handleggnum er rólega komið fyrir Inngangur: Í byrjun árs 2013 var laeknum bráðamóttöku Landspítala kennd ný aðferð til réttingar á liðhlaupi í öxl -Cunningham-aðferðin. Byggir hún á þeirri kenningu að höfuð upphandleggs haldist utan liðskálar vegna spennu í löngu sin tvíhöfðavöðva.1,2 Markmið rannsóknarinnar var að meta áhrif innleiðslu aðferðarinnar á árangur réttinga, fjölda tilrauna, dvalartíma á bráðadeild, fjölda slaevinga og verkjalyfjagjöf. Efniviður og aðferðir: Leitað var rafraent að sjúklingum sem komu á bráðamóttöku og fengu greininguna liðhlaup í öxl og/eða meðferðarkóð-ann rétting liðhlaups í öxl fyrir árin 2012 og 2013. Skráður var aldur og kyn sjúklinga, inn-og útskriftartími, aðferðir við réttingu, verkja-og slaevingarlyf gefin og hvort um var að raeða fyrsta liðhlaup. Beitt var lýsandi tölfraeði og t-test eða chi-square notað til að reikna út p-gildi.Niðurstöður: Á rannsóknartímabilinu var alls reynt að rétta axlarliðhlaup í 190 tilfellum og tókst rétting í 95% tilvika á bráðamóttöku. Hlutfall sjúk-linga þar sem Cunningham-aðferðinni var beitt haekkaði úr 1% í 27% á milli ára. Meðalfjöldi tilrauna var 1,15 fyrra árið og 1,38 seinna árið (p=0,002). Hlutfall heppnaðra réttinga í fyrstu tilraun laekkaði úr 81,6% í 66% (p=0,016) en rétting tókst á bráðamóttöku í 93,1% og 97,1% tilfella (p=0,305). Meðferðartíminn var svipaður milli ára eða 226 og 219 mínútur (p=0,839). Hlutfall slaevinga laekkaði úr 85,1% í 73,8% (p=0,024) en notkun verkjalyfja var svipuð milli ára eða 70,6% og 69,6% (p=0,843). Ályktun: Innleiðsla Cunningham-aðferðarinnar við réttingu axlarliðhlaupa leiddi til marktaekrar faekkunar á slaevingum en hafði engin áhrif á dvalartíma á bráðadeild eða heildarhlutfall heppnaðra réttinga.

show abstract

Treating the Initial Anterior Shoulder Dislocation—An Evidence-based Medicine Approach

Cited by 82 publications

References 49 publications

Anterior Shoulder Dislocation

Anterior Shoulder Dislocation

First-time anterior shoulder dislocations: should they be arthroscopically stabilised?

Rétting á fremra liðhlaupi í öxl með Cunningham-aðferðinni

Contact Info

Product

Resources

About