Treatment and monitoring protocols for gestational trophoblastic disease

Abstract

UVODGestacijske trofoblastne bolesti (GTB) postale su izlečive zahvaljujući efikasnoj hemioterapiji, identifikaciji faktora rizika koji omogućavaju individualizaciju inicijalne terapije i upotrebi senzitivnog testa za određivanje humanog horionskog gonadotropina (hCG). Do uvođenja hemioterapije, 1956. godine, pacijentkinje obolele od GTB lečene su hirurški ili zračnom terapijom (1, 2). Stopa preživljavanja kod ovih bolesti bila je veoma niska, a većina bolesnica umirala je zbog brzog napredovanja oboljenja, u periodu manjem od godinu dana od postavljanja dijagnoze. Sa stalnim usavršavanjem hemioterapije, stope izlečenja pacijentkinja sa nemetastatskom i metastatskom trofoblastnom bolešću dobre prognoze dostigle su i 100%. Čak i pacijentkinje obolele od metastatske bolesti loše prognoze, kombinacijom agresivne hemioterapije uz dodatnu radijaciju i hirurgiju, danas se mogu izlečiti u 60-84% slučajeva (3).Iako je važnost hirurgije kao primarnog metoda lečenja malignih GTB u današnje vreme manja nego ranije, primena hirurških postupaka ostala je vredna dopuna modernoj terapiji ovih oboljenja (4). Operativni tretman ima važnu ulogu kod trofoblastne bolesti rezistentne na hemioterapiju. Lečenjem različitim hemioterapijskim protokolima tokom nekoliko meseci može se eliminisati većina rezidualnih žarišta (5). Na prisustvo perzistentne bolesti i posle lečenja hemioterapeuticima ukazuju povišene vrednosti hCG-a.