Genel üst ekstremite yaralanmalarında olduğu gibi karpal kemik kırıklarına da en sık neden olan mekanizma açık el üstüne düşmedir. Düşme sonucu oluşan enerji, hiperekstansiyon sonucu gelişen güçlere distal radiusun direnç göstermesi ile distal karpal sırada yoğunlaşabilir. Yaralanma mekanizması devam ederse, bu enerji volar karpal bağlar üzerinden iletilerek proksimal karpal sıra çevresinde ekstansiyon momenti oluşturur. Bu bağların kopması veya lunat çevresinde gelişen makaslayıcı kuvvetler ile perilunat tip veya "küçük yay" yaralanması meydana gelir. Karpal kırıklar veya bağ yaralanmaları lunat çevresindeki yayda oluşabilir. El bileğinin volar tarafında gerilme kuvvetlerine bağlı K arpal kemik kırıkları gerçekte sık olmayan, tüm vücut kırıklarının az bir oranını oluşturan yaralanmalardır. Karpal kemik kırıkları içinde hem göreceli sıklığı, hem de oluşturduğu morbidite nedeni ile akla ilk gelen skafoid kırıklarıdır. Bunun dışında kalan karpal kemik kırıkları ise, daha nadirdir; bir kısmı da muhtemelen atlanmaktadır. Karpal kemik kırıkları üç genel grup içinde meydana gelir: 1. Perilunat çıkıklar. 2. Aksiyel tip yaralanmalar. 3. Lokal kopma veya ezilme yaralanmaları.