Türkçeyi İkinci Dil Olarak Öğreten Türkçe Öğreticilerinin Sözcük Öğretimine İlişkin Görüşleri

Abstract

Bu araştırmanın amacı, Türkçeyi ikinci dil olarak öğreten Türkçe öğreticilerinin sözcük öğretimine ilişkin görüşlerini belirlemektir. Araştırma tarama modeline göre tasarlanmıştır. Çalışma grubunu, İstanbul'da devlet okullarında görev yapan 10 Türkçe öğreticisi oluşturmaktadır. Araştırma verileri, 8 sorudan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formuyla toplanmıştır. Elde edilen veriler, içerik analizi ile değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda, Türkçe öğreticilerinin göreve başlamadan önce aldıkları eğitimi yeterli bulmadıkları, sözcük öğretiminde kullanılan yöntem ve teknikler hakkında yeterli bilgiye sahip olmadıkları ortaya çıkmıştır. Sözcük öğretiminde en çok öğretme, açıklama ve pekiştirme stratejilerini kullandıkları belirlenmiştir. Hedef sözcükleri öğrencilerin seviyesine ve günlük hayatta kullanma durumlarına göre seçtikleri, ders materyali olarak ders kitaplarını ve akıllı tahtayı daha çok kullandıkları tespit edilmiştir. Öğreticilerin sözcük öğretiminde en çok oyun ve canlandırmalardan yararlandıkları belirlenmiştir. Ölçme değerlendirme sürecinde geleneksel ölçme değerlendirme araçlarını kullandıkları ortaya çıkmıştır. Öğreticiler, öğrencilerin sözcük öğreniminde aralarında anlam ilişkisi olan kelimeleri anlamlandıramama, ayırt edememe, kelimenin anlamını tam olarak kavrayamama ve telaffuz edememe gibi konularda sık sık sorun yaşadıklarını ifade etmişlerdir. Bu sonuçlardan hareketle, tek tip öğretim yöntemi yerine öğrencilerin seviyesine ve ilgisine göre farklı öğretim yöntemlerinin kullanılması ve öğrencilerin aktif katılımını sağlayacak etkinliklere yer verilmesi önerilmiştir. Bunların yanı sıra, öğreticilerin öğrencilerin psikolojik durumuyla ilgili farkındalık sahibi olmaları ve sözcük öğretiminde bu konuya dikkat etmeleri sağlanmalıdır.