Bu çalışmanın ana temasını Türkiye'de 1996-2020 yılları arasında vergi takozu ile işsizlik arasında bir ilişkinin var olup olmadığının araştırılması oluşturmaktadır. Çalışma kapsamında konuyla alakalı yerli ve yabancı literatür taraması yapılmış ayrıca uluslararası raporlardan da faydalanılmıştır. Türkiye'de vergi takozu ve işsizlik arasındaki ilişkinin incelenebilmesi için ilk önce değişkenlerin ADF ve PP yöntemlerine göre birim kök testleri yapılmıştır. Değişkenlerden vergi takozunun seviyesinde durağan, işsizliğin ise birinci farkında durağan oldukları görülmüş olup, değişkenlerin farklı seviyelerde durağan olduğu durumlarda ARDL modeli kullanılabildiğinden, çalışmada ARDL modelinin kullanılmasının daha anlamlı olacağı düşünülmüştür. Eşbütünleşme ilişkisinin varlığı tespit edildikten sonra, bu ilişkinin geçerliliğini sınamak üzere birtakım diyagnostik testler gerçekleştirilmiştir. Bu testlerden ilki otokolerasyon testi olup modelde otokolerasyon sorunu olmadığına, ikinci olarak ise değişen varyans olup olmadığı test edilmiş ve değişen varyans olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Yapılan analizin son aşaması olan Granger nedensellik testi sonucunda vergi takozundan işsizliğe doğru bir nedensellik ilişkisinin var olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Bu bulgu ise, vergi takozu arttıkça işsizliğin arttığını, vergi takozu azaldıkça işsizliğin azaldığını ifade etmektedir.