Twórczość Franciszka Dionizego Kniaźnina w kontekście komparatystycznym. Pomysły i kwestie otwarte

Abstract

Université de Fribourg) i. wstęp N iniejszy szkic komparatystyczny wiąże się z projektem książki, której tematem ma stać się rozwój poezji Kniaźnina w okresie od 1779 do 1796 roku. Zastanawiając się wstępnie i prowizorycznie nad europejskimi kontekstami twórczości Kniaźnina, postaram się nie stracić z oczu jego kontekstów rodzimych, priorytetowych dla niego, jak i dla każdego innego autora. Sygnalizuję tu jednak, że Kniaźnin, autor słynnej humorystycznej i patriotycznej Ody do wąsów 1 , postarał się, na swój sposób, o wypracowanie bardzo osobistej, indywidualnej wersji polskiego stylu, a jednocześnie o odpowiednią polonizację obcych tekstów i stylów.Mówiąc: "rozwój poezji Kniaźnina" mam na myśli nie tylko pojedynczy Kniaźninowski wiersz liryczny i jego, prawie niezliczone, odmiany, ale też, a nawet przede wszystkim, nadrzędną sferę kompozycji jego pięciu zbiorów wierszy lirycznych. Celem projektu bowiem ma być charakterystyka kształtu kolejnych tomów jego poezji z lat 1779 (Erotyki), 1781 (Carmina), 1783 (Wiersze), 1787 (Poezje. Edycja zupełna, t. 1) i 1794-1796 (Poezje ręką własną pisane) 2 . W ich kompozycji dają się dostrzec ciekawe i znamienne zjawiska artystyczne 1 T.