Ukryte/niewidoczne niepełnosprawności a polityka tożsamości i etykietowania w życiu codziennym

Abstract

<jats:p>Artykuł podejmuje zagadnienie ukrytych/niewidocznych niepełnosprawności oraz kwestii tożsamości jednostek posiadających tego typu niepełnosprawność. Autorki wykorzystują koncepcję piętna Ervinga Goffmana (2005) i wskazują na jej użyteczność dla zrozumienia zjawiska zarządzania informacją o sobie oraz zarządzania stygmatyzacją przez osoby z niewidoczną/ukrytą niepełnosprawnością. Akcentują również użyteczność odkrywania piętna w kontekście polityki tożsamości. Wnioski końcowe dotyczą kwestii formułowania polityki tożsamości i jej wpływu na zinstytucjonalizowane działania publiczne.</jats:p>

What is obscured by routine in social work? Practice of social work in the face of challenges of the social model of disability in Poland (on the example of disabled parents’ contacts with unites of social assistance). Sociological approach

“…My decision to use the terms mentioned above synonymously is due to two reasons: (1) the term "person with a disability" is criticized by representatives of critical disability theory as apolitical, individualizing and inappropriate due to the separation of disability from a person (Sztobryn-Giercuszkiewicz, 2017, p. 34); (2) the use of these two terms is increasingly nuanced, reserving the phrase "persons with disabilities" for visible disabilities (due to the greater ease of marking a distance between a person and their disability), and "disabled persons" for hidden/invisible disabilities (usually such people are perceived as disabled persons i.e. a person and a disability form an inseparable unity) (Racław & Szawarska, 2018). Because each of these terms is criticized, including by supporters of changing the paradigm of defining disability, and there is no consensus about their adequacy, I assume that both terms are "neutral" in relation to the model of defining disability and describe a person who is not fully functional, i.e.…”

„Być poetą” z niepełnosprawnością intelektualną. Próba odsłonięcia znaczeń nadawanych własnej twórczości poetyckiej przez osobę z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim

“…W istocie niepe³nosprawnooeae intelektualna nie jest z definicji niepe³nospraw-nooeci¹ ukryt¹ czy niejawn¹, ale w pewnych warunkach sama osoba z niepe³no-sprawnooeci¹ intelektualna dba o to, aby ta niepe³nosprawnooeae nie by³a widoczna. Mo¿e byae tak, ¿e w samym dooewiadczeniu osób niepe³nosprawnych intelektualnie etykieta ta niejako mo¿e przes³aniaae ich jako ca³ooeae, a ludziom, z którymi sty-kaj¹ siê osoby z niepe³nosprawnooeci¹ w ró¿nych sytuacjach, trudno siê pogodziae z faktem, ¿e ktooe mo¿e mieae jednoczeoenie ograniczenia i mo¿liwooeci [Rac³aw, Szawarska 2018]. Zapewne owe definiowanie siebie jako osoby "pó³sprawnej" wynika u Marcina ze swoistego rodzaju zawieszenia pomiêdzy oewiatem osób pe³nosprawnych (badany obecnie pracuje na otwartym rynku pracy) i niepe³nosprawnych (z racji na d³ugoletnie dooewiadczenia korzystania ze wsparcia i przebywania w oerodowisku osób z niepe³nosprawnooeci¹).…”