Bu çalışma, Türkiye'de 1988-2018 dönemi için, doğal işsizlik oranı hipotezinin geçersizliğini ve işsizlikte histerisis hipotezinin geçerliliğini incelemeyi amaçlamaktadır. Bu amaçla çalışmada, yıllık frekansta veriler kullanılmış olup, Genişletilmiş Dickey-Fuller (ADF), Phillips-Perron (PP) testleri ile çoklu yapısal kırılmalı Lee-Strazicich Lagrange Çarpanı ve Lumsdaine-Papell birim kök test yöntemleri uygulanmıştır. Genişletilmiş Dickey-Fuller (ADF), Phillips-Perron (PP) klasik birim kök test sonuçları, işsizlik oranı serisinin düzey değerine göre durağan sonuçlanmadığını göstermektedir. Ayrıca, birden fazla yapısal kırılmaya izin veren Lee-Strazicich Lagrange Çarpanı ve Lumsdaine-Papell birim kök testlerinin işsizlik oranı serisine uygulanması sonucunda bu serinin durağan olmadığı sonucuna ulaşılmaktadır. Elde edilen bulgular, Türkiye'de 1988-2018 dönemi için, işsizlikte histerisis hipotezinin geçerli olduğunu göstermekte, şokların Türkiye’de işsizlik oranı üzerinde uzun süreli etkilere sahip olduğu sonucuna ulaşılmaktadır. Sözkonusu şokların etkilerinin uzun süreli varlığı nedeniyle Türkiye’de işsizlik sorununun çözümüne yönelik uzun vadeli istihdamı arttırıcı politikaların uygulanması gerekmektedir.