Unexpected multiple intra-abdominal injuries after projectile fragmentation: report of three cases

Abstract

Patlayıcılar, daha fazla parçalanmaya eğilimli veya vücut içinde daha başka mermiler oluşturan parçacıklar yaratıp onlara enerji yüklerler. Bu parçacıklar ikincil yaralanmalara yol açabilirler. Bu durum ortopedi ve nöroşirürji literatüründe tekrar tekrar anlatılmıştır. Biz, askeri ortamda fasyayı deldikten sonra oluşan karın yaralanmaları için de aynı süreci raporlamaktayız. Bu bir gözlemsel olgu serisi çalışmasıdır. Karın duvarı yaralanmalarına maruz kalmış bilinci açık hastalarda standart yaklaşım olarak lokal yara eksplorasyonu uygulandı. Fiziksel inceleme sonuçları negatif hastalar çalışmadan çıkartıldı. Tam kat fasya defekti olanlarda periton içi yaralanma olduğu varsayılarak laparotomi uygulandı. Yirmi hasta çalışmaya uygunluk kriterlerini karşılamıştı. Bu 20 hastanın 12'sinde yara eksplorasyonunda anormal sonuç çıkmadı, sekiz (%40) hastada abdominal organ yaralanmaları saptandı. Laparotomi sı-rasında bu hastaların üçünde (%38) mermi yaralanmaları dağınık bir dağılım sergiledi. Bu yaralanmalar öngörülen mermi yolundan uzakta olup kemik parçalanmamıştı. Perforan yaralanmalar dışlandığında genelde ortalama periton defekti sayısı 1.7 olup her bir periton defekti için ortalama 6.8 karın içi yaralanma mevcuttu. Tek bir periton defektine rağmen merminin parça tesirli olması nedeniyle birden çok sayıda periton içi yaralanma oluşabilmektedir. Kitlesel yaralanmalarda tam kat fasya defektiyle yara eksplorasyonu olası karın içi yaralanmaların bir göstergesi olarak işlev gördüğü gibi sonuçta eksploratuvar laparotomiyi gerektirir.Anahtar Sözcükler: Karın; patlayıcı; penetran yaralanmalar; mermi; fragmantasyon.Explosives create and energize particles that act as projectiles prone to further fragmentation or create other secondary missiles in the body. These fragments may result in secondary injuries. This has been repeatedly described in the orthopedic and neurosurgical literature. We report the same process for abdominal injuries after fascial penetration in the military setting. This is an observational case series study. Local wound exploration as a standard approach was performed in conscious patients who sustained abdominal wall injuries. Patients with negative physical examination were excluded from the study. An intraperitoneal injury was assumed in those with a full-thickness fascial defect, and laparotomy was performed. Twenty patients met the study eligibility criteria. Of those 20 patients, 12 had negative wound exploration and were excluded from the study, while abdominal organ injuries were found in eight (40%) patients. During laparotomy, projectile-induced injuries in a sprayed distribution were found in three (38%) of these patients. These injuries were far from the predictable trajectory and in the absence of bone fragmentation. The overall mean number of peritoneal defects was 1.7, and a mean 6.8 intra-abdominal injuries for each peritoneal defect were found when through-and-through injuries were excluded. Despite a single peritoneal defect, there may be multiple intraperitoneal injuries due to further...

High Velocity Missile related Colorectal Injuries: in theatre application of injury scores and their effects on ostomy rates

“…[29] Thus, laparotomy was advocated, provided that full-thickness abdominal wall penetration had been diagnosed. [30] In the present study, 47% of casualties underwent reoperation due to CRIs and other associated injuries.…”

The Time Has Come to Rethink our Mass Casualty Preparedness Level in Response to Terrorist Attacks: Initial Contribution from the Department of War Surgery in Gülhane Military Medical Academy

“…Pulmonary primary blast injury may be evident upon presentation or may manifest as late as 48 hours from the time of the explosion (12). Secondary fragment-related injuries of the abdomen are more frequent than the primary blast injuries (12,13). However, primary blast-related delayed intestinal (terminal ileum and caecum) perforation has also been reported and careful clinical follow up for 48 hours has been suggested (14).…”