Η παρούσα διδακτορική διατριβή σκοπό έχει τη διερεύνηση του ρόλου του ΝΟ στην επιληψία πειραματοζώων κατά τα πρώτα στάδια της ζωής και ειδικότερα στους παρατεινόμενους σπασμούς που παρατηρούνται σε υπόστρωμα υποξικών νεογνικών σπασμών. Στο πειραματικό μοντέλο που εφαρμόσθηκε, επίμυες ηλικίας 10 ημερών εκτίθενται σε υποξικές συνθήκες με σταδιακή μείωση της συγκέντρωσης του οξυγόνου από 7% σε 4%, για 15 λεπτά. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν ζώα που παρουσίασαν περισσότερους από 5 τονικοκλονικούς σπασμούς κατά τη διάρκεια της υποξίας. Στους ίδιους επίμυες, σε ηλικία 21 ημερών, προκλήθηκε επεισόδιο παρατεινόμενης επιληπτικής κρίσης (status epileptcus-SE), με τη χορήγηση καϊνικού οξέος (ΚΑ) (10mg/kg, ενδοπεριτοναϊκά). Για τη μελέτη του ρόλου του ΝΟ, σε μία ομάδα πειραματοζώων, 30 λεπτά πριν την χορήγηση του ΚΑ, χορηγήθηκε 7-Νιτροϊνδαζόλη (50mg/kg), που είναι εκλεκτικός αναστολέας της νευρωνικής συνθάσης του ΝΟ (nNOs). Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη περιελάμβαναν την κλινική αξιολόγηση των επιληπτικών κρίσεων, δοκιμασίες συμπεριφοράς (ανοιχτού και υδάτινου λαβύρινθου, δοκιμασίες παθητικής και ενεργητικής αποφυγής) και ιστολογική και ανοσοϊστοχημική αξιολόγηση της νευροεκφύλισης (4, 24, 48, 72, 96 ώρες) και των βρυωδών εκβλαστήσεων (50 ημέρες μετά το SE). Με βάση τα αποτελέσματα της μελέτης, η αναστολή της παραγωγής του ΝΟ από τους νευρώνες δεν φαίνεται να επηρεάζει την κλινική εικόνα των πειραματοζώων κατά την οξεία φάση του SE, ωστόσο φαίνεται να ασκεί νευροπροστατευτική δράση καθώς μειώνει το ποσοστό του νευρωνικού θανάτου. Η δράση αυτή ασκείται μέσω της αναστολής της νεκρωτικής αλλά όχι της αποπτωτικής διαδικασίας για τους νευρώνες, ενώ στα αστροκύτταρα 96 ώρες μετά το SE, η αναστολή της παραγωγής του ΝΟ φάνηκε να προκαλεί έκφραση δεικτών αποπτωτικού θανάτου. Πιθανόν αυτός να είναι ένας μηχανισμός προστασίας από τις αρνητικές συνέπειες της αστροκυττάρωσης μετά από επιληπτικές κρίσεις. Παράλληλα, η ανατολή του ΝΟ δεν επέδρασε σημαντικά στην έκπτωση των ανώτερων φλοιϊκών λειτουργιών που παρατηρούνται λόγω της επιληπτογένεσης, αν και μείωσε το ποσοστό των εκβλαστήσεων των βρυωδών ινών της CA3 περιοχής του ιπποκάμπου. Οι μεταβολές αυτές στην πλαστικότητα των συνάψεων και τη συναπτική αναδιοργάνωση, ωστόσο, δε φαίνεται να έχει έμμεση συσχέτιση με την επίδοση των πειραματοζώων στις δοκιμασίες συμπεριφοράς. Το γεγονός όμως ότι η αναδιοργάνωση των συνάψεων μετά από επιληπτικές κρίσεις καθιστά τον εγκέφαλο πιο ευάλωτο στην εμφάνιση νέων επιληπτικών κρίσεων, φαίνεται να περιορίζεται με την αναστολή του ΝΟ. Η κλινική εκδήλωση αυτής της παρατήρησης ήταν η εμφάνιση υποτροπιαζουσών επιληπτικών κρίσεων στην ομάδα του ΚΑ κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης τους μέχρι την ηλικία των 70 ημερών.