Podczas wydobycia surowców promieniotwórczych, pierwiastków ziem rzadkich i innych pierwiastków z rud zawierających uran i tor powstają różnego rodzaju odpady radioaktywne oraz niektóre odpady poprodukcyjne. Pozostałości po wydobyciu i przeróbce rud, czyli odpady i odpady poflotacyjne, stwarzają szereg problemów związanych z gospodarką odpadami. Ich nieporęczna struktura uniemożliwia składowanie pod ziemią, a długi okres półrozpadu radioaktywności powoduje różne problemy związane z ich długotrwałym składowaniem. W rzeczywistości wtórna obecność surowców promieniotwórczych wraz z innymi minerałami wymaga przestrzegania procedur dotyczących odpadów niebezpiecznych przy składowaniu odpadów zawierających surowce radioaktywne po odzyskaniu tych głównych minerałów. Być może w przyszłości możliwe będzie odzyskiwanie tych surowców radioaktywnych ze składowanych odpadów kopalnianych. Perspektywa braku równowagi w globalnej podaży i popycie na uran zwiększa znaczenie źródeł wtórnych przyczyniających się do globalnej podaży uranu. Rosnące znaczenie wtórnych źródeł surowców radioaktywnych sugeruje, że należy zwrócić większą uwagę na odzysk tych zasobów wraz z pierwotnymi minerałami niż w przeszłości. W literaturze światowej nie ma artykułu przeglądowego opisującego i omawiającego gospodarkę odpadami surowców promieniotwórczych w górnictwie i przetwórstwie minerałów wraz z możliwościami i przeszkodami w ich odzyskiwaniu. Biorąc pod uwagę ten brak w literaturze, w niniejszym opracowaniu wyjaśniono właściwości odpadów i odpadów poflotacyjnych powstałych w wyniku wydobycia i przeróbki rud surowców radioaktywnych, wspomniano o napotkanych trudnościach oraz przedstawiono propozycje rozwiązań, wykorzystując literaturę dotyczącą odzysku odpadów poflotacyjnych i gospodarki odpadami.