Ursodeoxycholic Acid in Neonatal Hepatitis and Infantile Paucity of Intrahepatic Bile Ducts: Review of a Historical Cohort

Abstract

We retrospectively reviewed the role of ursodeoxycholic acid in infants having nonsurgical cholestasis attending the Hepatology Clinic, New Children Hospital, Cairo University, Egypt, from 1985 until 2005. Files of 496 infants with neonatal hepatitis and 97 with intrahepatic bile duct paucity were included; of them 241 (48.6%) and 52 (46.4%) received 20-40 mg/kg/day ursodeoxycholic acid for 319.2 +/- 506.9 days and 480.3 +/- 583.3 days, respectively. The outcome of infants with neonatal hepatitis with intake of ursodeoxycholic acid and those without was: 108 (44.8%) and 179 (70.2%) successful (P = 0.000), 11 (4.6%) and 13 (5.1%) improved (P = 0. 474), 112 (46.5%) and 61 (23.9%) suffered failed outcome (P = 0.000), and 10 (4.1%) and 2 (0.78%) died (P = 0.014), respectively. Likelihood of successful outcome with ursodeoxycholic acid intake was 0.345 (P = 0.000), and that of deterioration was 2.76 (P = 0.000). For those having intrahepatic bile duct paucity likelihood of successful outcome with ursodeoxycholic acid intake was 0.418 (P = 0.040) and that of deterioration was 2.64 (P = 0.028). Ursodeoxycholic acid failed in management of this cohort of infants with nonsurgical cholestasis.

Yinzhihuang attenuates ANIT-induced intrahepatic cholestasis in rats through upregulation of Mrp2 and Bsep expressions

“…To date, there has been no effective medical treatment for intrahepatic cholestasis. Even though ursodeoxycholic acid (UDCA) is the mainstay for the treatment of various cholestatic disorders (4), most patients only exhibit partial response and eventually progress to cirrhosis and liver failure (5)(6)(7). Therefore, the development of an effective drug for intrahepatic cholestasis is desperately needed.…”

Ursodeoksikolik Asit’in İnsan Periferal Kan Lenfositlerindeki in Vitro Genotoksik Etkisi

“…UDKA toksisitesi ile moleküler mekanizmaları ve yan etkileri üzerine yapılan bir derlemede, UDKA'nın biyolojik olarak litokolik asite dönüştüğü ve bu asitin de DNA zincir kırıklarına neden olduğu rapor edilmiştir (Kotb, 2009). Bu araştırmaya göre UDKA'nın, sitotoksik ve antiproliferatif olduğu, ayrıca immün sistemi baskıladığı ve P53'ü inhibe ettiği de bildirilmiştir (Kotb, 2009).…”

“…Bu araştırmaya göre UDKA'nın, sitotoksik ve antiproliferatif olduğu, ayrıca immün sistemi baskıladığı ve P53'ü inhibe ettiği de bildirilmiştir (Kotb, 2009). Kotb'un aksine bazı bilim adamları araştırmalarında, UDKA'nın hepatotoksisiteyi azaltacağını ve karaciğer koruyucusu olarak rol oynayabileceğini bildirmişlerdir (Galle et al, 1990;Ishizaki et al 2005;Lukivskaya et al, 2006).…”

“…(Owen et al, 1988;Beuers et al 1998;Salvioli et al, 1983). UDKA'nın bakterial enzimatik tepkimeye maruz kalarak, 7β-hidroksisteroid dehidrogenaz (7 β-HSDH) ile 3 α -hidroksi-5 β-7-okso-kolanoik asit (7KLA)'e oksitlendiği ve oluşan 7KLA'nın ise ya kolonik flora (Higashi et al, 1978;Owen et al, 1988) ya da sitokrom P450-bağımlı karaciğer enzimleri aracılığı ile KDKA'ya redüklendiği tespit edilmiştir (Owen et al, 1988;Kotb, 2009). UDKA'nın ayrıca kolonik bakteriler aracığı ile litokolik asite dehidroksillenebildiği ve litokolik asitin de daha sonra feçes ile atıldığı saptanmıştır (Owen et al, 1988;Dodo et al, 1984).…”

“…Opak beyaz kapsül ya da süspansiyon şekilde hastalara verilen ve hastalığın durumuna göre yıllarca kullanılabilen UDKA'nın tedavi edici etkisinin yanısıra diare, ateş, kolanjit, hepatit, karaciğer yetmezliği, pnömoni, konvülziyon ve mutajenik etkiler gösterdiği rapor edilmiştir (Kotb 2009;Lindor et al, 2009;Burnat et al, 2010). Son yıllarda yapılan bir araştırmada, UDKA'nın DNA onarımı, koenzim A, siklik AMP, p53, fagositoz ve nitrik oksit sentataz indüksiyonunu inhibe ettiği ortaya çıkartılmıştır (Kotb, 2012).…”