“…Επιπλέον, δημιουργήθηκε η αναγκαιότητα ανάπτυξης αλγορίθμων προσδιορισμού της θέσης των σεισμικών γεγονότων, οι οποίοι θα συνδυάζουν τα δεδομένα των σεισμικών διατάξεων, με εκείνα των συμβατικών σεισμολογικών δικτύων και των μεμονωμένων σταθμών τριών συνιστωσών (Bratt and Bache, 1988, Cassidy et al, 1990, Lienert and Havskov, 1995, Schweitzer, 2001b, Pavlis et al, 2004. Οι πρώτες μελέτες για τη χρήση του αζιμουθίου από δεδομένα σεισμικών διατάξεων, πραγματοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1970 και αφορούσαν τηλεσεισμικά δεδομένα (Gjøystdal et al, 1973, Julian, 1973, Shlien and Toksöz, 1973, ενώ αργότερα οι τιμές αζιμουθίου χρησιμοποιήθηκαν για τον εντοπισμό γεγονότων μέσων αποστάσεων (Smart, 1978), καθώς και σε μελέτες γραμμικής αντιστροφής (Rivers et al, 1981). Για τις τελευταίες αυτές περιπτώσεις, ωστόσο, τα δεδομένα αζιμουθίου προέρχονταν από σταθμούς 3-συνιστωσών και δεν χαρακτηρίζονταν από την ακρίβεια που έχουν οι τιμές αζιμουθίου, που προκύπτουν από την εφαρμογή ανάλυσης πεδίου συχνότητας-κυματαριθμού, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των σεισμικών διατάξεων (Bratt and Bache, 1988).…”