“…Yapılan çalışmalar incelendiğinde üniversite öğrencileri arasında sıklıkla yalnızlık, iletişim ve romantik ilişki sorunları, özgüven eksikliği, madde kullanımı, akademik başarısızlık ve aileyle ilişkili sorunlarla karşılaşılmaktadır (Bilgin, 2001;Henriksen, 1995;Özgüven, 1992;Şahin, Şahin Fırat, Zoraloğlu ve Açıkgöz, 2009;Topkaya ve Meydan, 2013;Yalçın ve Ersever, 2015). Bu dönemde ergenlerin yaşamış olduğu depresyon, kaygı bozuklukları, bağlanma sorunları, madde kullanım bozukluğu, öfke, ilişki problemleri, özgüven eksikliği, tepkisel davranma ve geleceğe ilişkin plan ve düzenleme yapmaya ilişkin sorunlar, kişilerarası ilişki ve psikolojik iyi oluş problemleri, kariyer karar verme güçlüğü, üniversiteye uyum sağlamada sorun yaşama, psikolojik belirtiler, kimlik gelişim sorunları, kişilerarası çatışmalar ile ayrışma bireyleşme düzeyleri arasında anlamlı ilişki bulunmaktadır (Aslan ve Güven, 2010;Bartle-Haring, 1997;Bush, 2000;Gharehbaghy, 2011;Gürlek-Yüksel, 2006;Güven ve Aslan, 2010a;Güven ve Aslan, 2010b;Johnson ve Buboltz Jr., 2000;Kabukçu-Başay, 2011;Keskin, 2012;Klever, 2009;Peleg-Popko, 2002;Özbaran, 2004;Skowron, Stanley ve Shapiro, 2009;Skowron, Wester ve Azen, 2004;Sudano, 2012;Taşkın, Gürlek-Yüksel ve Özmen, 2009;Temiz, 2004;Utsunomiya, 2011). Üniversite yılları gencin ailesinden bağımsızlaşma çabaları sergilediği bir dönemi de içine almaktadır.…”