Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να εξετάσει τις χρήσεις του μεσοβυζαντινού μοναστικού και μη νάρθηκα, έτσι όπως αυτές προκύπτουν μέσα από τις γραπτές πηγές και τα ανασκαφικά ευρήματα του χώρου. Παράλληλα εξετάζει το βαθμό εξάρτησης της εικονογράφησης του μεσοβυζαντινού μοναστικού και μη νάρθηκα από τις ακολουθίες και τελετές που πραγματοποιούνται μέσα στο χώρο αυτό. Βασίζεται από τη μία πλευρά στη διεξοδική μελέτη των λειτουργικών κειμένων και των βίων αγίων της μεσοβυζαντινής περιόδου, που καθορίζουν τις χρήσεις του μεσοβυζαντινού νάρθηκα και από την άλλη στην εξέταση της σύνδεσης των χρήσεων αυτών με τα εικονογραφικά θέματα που διακοσμούν τους νάρθηκες εξήντα επτά ναών της μεσοβυζαντινής περιόδου. Συμπεραίνει πως η εικονογράφηση του μεσοβυζαντινού νάρθηκα μοναστικού και μη επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τις ακολουθίες που τελούνται μέσα στο νάρθηκα. Μάλιστα για την εικονογράφηση του μοναστικού νάρθηκα η εξάρτηση αυτή είναι μεγαλύτερη, εφόσον οι ακολουθίες των μοναχικών σχημάτων δικαιολογούν την παρουσία μέσα στο μοναστικό νάρθηκα μοναχών, όπως και οσίων αλλά και οσιομαρτύρων γυναικών, παρουσία η οποία δεν δικαιολογείται λειτουργικά μέσα στο μη μοναστικό νάρθηκα. Τα περισσότερα από τα εικονογραφικά θέματα που κοσμούν μοναστικό και μη νάρθηκα συνδέονται με περισσότερες από μία ακολουθίες που τελούνται μέσα στο νάρθηκα, γεγονός που τους προσδίδει πολλαπλές αναγνώσεις και ερμηνείες. Το ίδιο ισχύει και για τις περισσότερες από τις αγίες μορφές. Η ακολουθία των τυπικών, ο διακλυσμός και οι ακολουθίες των μοναχικών σχημάτων συνδέουν στενά λειτουργικά και εικονογραφικά το χώρο του νάρθηκα με αυτόν του μεσοβυζαντινού Βήματος, και για το λόγο αυτό εικονογραφικά θέματα του ανατολικού τοίχου και της κεντρικής καμάρας του νάρθηκα επιλέγονται για τη διακόσμηση του μεσοβυζαντινού τέμπλου και του Βήματος.