Virgilian Resonances in La madre naturaleza

Carlos Casares e Emilia Pardo Bazán: os enigmas da vida en "O sol de verán" (2002) e "La madre naturaleza" (1886)

“…Na segunda parte desta saga, o escenario adquire a grandeza que corresponde a ese amor manifestado por dona Emilia cara ao campo galego, que ela canta recordando a propia experiencia das súas estadías nas terras ourensás e na mariña do Meirás coruñés. A Natureza grandiosa alcanza, por dereito propio, a cor artística virxiliana ou xenesíaca que a crítica puxo de relevo en varias ocasións (K. S. Larsen, 1987). A escritora só ten que esmerarse nas descricións detalladas onde a riqueza da fauna, a flora e o clima de Galicia entra a cachón a través dun léxico riquísimo.…”