“…Praktyki kulturalne w takim rozumieniu można ulokować na kontinuum, którego skraje wyznaczałyby, z jednej strony, model kultury jako "naturalnego" środowiska życia człowieka, przyjmowanego biernie, dostępnego dla każdego, a z drugiej strony, model kultury wymagającej aktywnego zaangażowania i inwestowania w możliwość jej współtworzenia. Uczestnictwo w kulturze jest zatem, jak uważają Marek Krajewski (2013) czy Barbara Fatyga (2014), aktem włączenia się w życie społeczne zbiorowości, uczynieniem czegoś elementem współodpowiedzialnym za specyfikę tej zbiorowości, ale też aktem, który przeobraża ten element. Uczestnictwo należy dzisiaj rozumieć, za Krajewskim (2013), jako proces włączenia jednostki, grupy, ale też przedmiotów w sytuację uregulowaną kulturowo, a więc zachodzący dzięki językowi, normom i wartościom, narzędziom i przedmiotom stworzonym przez człowieka.…”