We left one war and came to another: Resource loss, acculturative stress, and caregiver–child relationships in Somali refugee families.

Abstract

Background Refugee families often encounter a number of acculturative and resettlement stressors as they make lives for themselves in host countries. These difficulties may be compounded by past trauma and violence exposure posing increased risk for mental health problems. Greater knowledge is needed about protective processes contributing to positive development and adjustment in refugee families despite risk (e.g., resilience). The aims of this research were to identify and examine strengths and resources utilized by Somali refugee children and families in the Boston area to overcome resettlement and acculturative stressors. Methods We used maximum variation sampling to conduct a total of nine focus groups: five focus groups (total participants N=30) among Somali refugee adolescents and youth capturing gender and a range of ages (15-25 years) as well as four focus groups of Somali refugee mothers and fathers in groups (total participants N=32) stratified by gender. Results Drawing from Conservation of Resources Theory (COR), we identified five forms of resources comprising individual, family and collective/community strengths: religious faith; healthy family communication; support networks and peer support. “Community talk” was identified as a community dynamic having both negative and positive implications for family functioning. Conclusions Protective resources among Somali refugee children and families can help to offset acculturative and resettlement stressors. Many of these locally occurring protective resources have the potential to be leveraged by family and community-based interventions. These findings are being used to design preventative interventions that build on local strengths among Somali refugees in the Boston area.

Practices and Approaches of Out-of-School Time Programs Serving Immigrant and Refugee Youth

“…While there are potentially overlapping issues of cultural differences or discrimination, for instance, there are profoundly unique concerns related to migration adjustment and acculturative distress that bear on experiences in out-of-school time. Refugee families in particular are likely to have experienced traumatic stress prior to arrival as a result of political violence or exposure to war, and this stress exacerbates parent-child conflict, difficulty with communication, and struggles to have children maintain religious and cultural practices in the context of mainstream U.S. settings (Betancourt, Abdi, Ito, Lilienthal, Agalab, & Ellis, 2015;Yako, & Biswas, 2014). Even well-meaning program staff may send subtle messages negative messages about perceived deficits of immigrant families (e.g., stereotypes about lack of value of education, absent fathers, and culture of poverty) that create barriers to parental involvement and student engagement (Jimenez-Castellanos, & Gonzalez, 2013).…”

Broodje pastrami: opvoeden in crisistijd

“…Recent was ik zelf getuige van soortgelijke ouderlijke kracht. In zijn algemeenheid blijkt goede communicatie in het gezin een belangrijke factor te zijn die stress bij vluchtelingenkinderen kan verminderen (Betancourt et al, 2015). De wijze waarop vluchtelingenouders met hun kinderen communiceren over gebeurtenissen die zij als traumatiserend hebben ervaren, is van invloed op de mate waarin veilige gehechtheidsrelaties kunnen ontstaan tussen kind en ouders.…”

“…Het doen van (vrijwilligers-) werk in het gastland (Ogbu, Brady & Kinlen, 2014) en het verwerven van de taal (Tingvold, Hauff, Allen & Middelthon, 2012) dragen bij aan het vergroten van dit onontbeerlijke sociale netwerk. Het gevoel er niet bij te horen, buitengesloten of gediscrimineerd te worden, heeft een negatief effect op het welzijn van vluchtelingenkinderen (Betancourt et al, 2015;Ogbu et al, 2014). Contact met leeftijdsgenoten in het gastland (Betancourt et al, 2015) en positieve schoolervaringen (Fazel et al, 2012) gelden juist als beschermende factoren voor gevluchte kinderen.…”

“…Het gevoel er niet bij te horen, buitengesloten of gediscrimineerd te worden, heeft een negatief effect op het welzijn van vluchtelingenkinderen (Betancourt et al, 2015;Ogbu et al, 2014). Contact met leeftijdsgenoten in het gastland (Betancourt et al, 2015) en positieve schoolervaringen (Fazel et al, 2012) gelden juist als beschermende factoren voor gevluchte kinderen. Al deze beschermende factoren staan onder druk als de vluchtelingenkinderen vaak moeten verhuizen.…”

“…Leven in oorlog of onderdrukking en gedwongen migratie vragen van alle gezinsleden offers die vaak tot spanningen leiden (McMichael, Gifford & Correa-Velez, 2011). In het gastland zijn de gezinsrollen en machtsverhoudingen gewijzigd (Betancourt et al, 2015). Externe destructieve krachten hebben …”