Ένα από τα βασικά θέματα της εκπαίδευσης στο ειδικό σχολείο είναι η διασφάλιση και βελτίωση της ποιότητας ζωής από πλευράς υγείας και της λειτουργικής ανεξαρτησίας των μαθητών. Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας ήταν η σύγκριση της ποιότητας ζωής από πλευράς υγείας, της λειτουργικής κατάστασης και της κινητικότητας σε παιδιά του ειδικού σχολείου σε σχέση με παιδιά του τυπικού σχολείου. Δεδομένα στην έρευνα παρείχαν οι γονείς 251 μαθητών ηλικίας 12 ετών (M.Ο. = 12.21, Τ.Α. = 3.38 έτη) και 158 γονείς μαθητών (M.Ο = 12.06, Τ.Α. = 3.44 έτη). Αξιολογήθηκε η ποιότητας ζωής από πλευράς υγείας χρησιμοποιώντας το Pediatric Quality of Life Inventory (J. W. Varni, M. Seid, & C. A. Rode, 1999b), η λειτουργικής ικανότητας χρησιμοποιώντας το ερωτηματολόγιο WeeFIM 4.0 και η κινητικότητας της σπονδυλικής στήλης. Ανάλυση διακύμανσης με τρείς παράγοντες έδειξε ότι το συνολικό σκορ της ποιότητας ζωής από πλευράς υγείας των παιδιών του τυπικού σχολείου (Μ.Ο. = 86.74, Τ.Α. = 16.11) ήταν στατιστικώς σημαντικά χαμηλότερο (p< 0.05) από αυτό των παιδιών του ειδικού σχολείου (Μ.Ο. = 52.39, Τ.Α. = 18.73) ενώ παρόμοια αποτελέσματα βρέθηκαν για όλες τις διαστάσεις της ποιότητας ζωής. Το συνολικό σκορ του τεστ weeFIM των παιδιών του τυπικού σχολείου (Μ.Ο. = 89.33, Τ.Α. = 13.09) ήταν στατιστικώς σημαντικά χαμηλότερο (p< 0.05) από αυτό των παιδιών του ειδικού σχολείου (Μ.Ο. = 76.48, Τ.Α. = 20.99) ενώ οι δύο ομάδες δεν διέφεραν στατιστικά σημαντικά ως προς τους δείκτες κινητικότητας τις σπονδυλικής στήλης (p > 0.05). Ανάλυση Kruskal – Wallis έδειξε ότι τα παιδιά με σωματικές αναπηρίες εμφάνισαν μικρότερο σκορ WeeFIM σε σχέση με τα παιδιά με νοητικές αναπηρίες (p < 0.05). Επειδή το σχολείο αποτελεί ένα κυρίαρχο «εργαλείο» μέσα από το οποίο το κράτος μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά με αναπηρίες, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι απαιτούνται επιπλέον ενέργειες οι οποίες αποσκοπούν στην ενίσχυση εκείνων των παραγόντων που επηρεάζουν τους διάφορους τομείς της ποιότητας ζωής των μαθητών με αναπηρίες.