Głównym celem artykułu jest przetestowanie teorii udomowienia urządzeń w kontekście gospodarki realnego socjalizmu oraz rozwinięcie wiedzy o związkach między udomowieniem AGD a podziałem obowiązków domowych. Na podstawie historycznych danych GUS oraz 24 wywiadów diadycznych i 39 indywidualnych pogłębionych analizujemy udomowienie pralki wirnikowej w Polsce w środowisku wielkomiejskim. Pokazujemy, że forma etapów udomowienia pralki wirnikowej w PRL różni się od etapów udomowienia urządzeń w państwie kapitalistycznym opartym na gospodarce rynkowej. Odmienny był etap pierwszy – dostępność pralki była bodźcem wystarczającym do jej nabycia ze względu na oddziaływanie dyskursu postępu i gospodarkę niedoboru. Rozbudowany był etap ostatni, czyli przewalutowania, co można wiązać z gospodarką niedoboru i renaturalizacją konsumpcji. Pokazujemy również, że wymagające fizycznego wysiłku pranie we Frani sprzyjało podtrzymaniu charakteru prania jako wspólnego, rodzinnego rytuału i włączaniu w nie mężczyzn, podczas gdy upowszechnieniu pralki automatycznej towarzyszył zanik rytuału i przekazanie tej czynności w gestię kobiet.