Wpływ procykliczności na sprawowanie nadzoru makroostrożnościowego

Abstract

WpłyW procykliczności na spraWoWanie nadzoru makroostrożnościoWego i. WproWadzenieProcykliczność stanowi czasowy wymiar ryzyka systemowego i cechuje się procesem narastania w okresie dobrej koniunktury i materializacją w okresie recesji. w literaturze najczęściej podkreśla się, że jest to mechanizm, przez który fazy cyklu finansowego i koniunkturalnego nachodzą na siebie i wzajemnie wzmacniają swoje wahania 1 , a czego efektem jest narastanie i materializowanie się nierównowag makrofinansowych, w tym baniek spekulacyjnych, co prowadzi do zaburzenia stabilności finansowej i kryzysu. O ile zasadne jest przeciwdziałanie nadmiernym wahaniom cyklu finansowego, o tyle nie jest możliwe jego pełne wyeliminowanie, gdyż jest on immanentną cechą gospodarki rynkowej. Źródła czynników procyklicznych mają zróżnicowany charakter, a za najważniejsze z nich można uznać politykę kredytową banków, na co wpływ mają również rozwiązanie przyjęte w zakresie systemu regulacji (np. wymogi kapitałowe, oceny agencji ratingowych, metoda wyceny i czynniki behawioralne). mnogość i skomplikowana natura źródeł czynników procyklicznych implikuje zróżnicowane sposoby, za pomocą których się im przeciwdziała.artykuł ma na celu analizę wpływu czynników procyklicznych na sposób sprawowania nadzoru makroostrożnościowego. Cel artykułu określa postawioną tezę -natura procykliczności determinuje sposób prowadzenia nadzoru makroostrożnościowego. Osiągnięcie celu umożliwia sformułowanie praktycznych wskazówek dla nadzoru makroostrożnościowego, jak skutecznie zmniejszać wpływ procykliczności na system finansowy. metody badawcze obejmują analizę literatury i badań obcych oraz metodę dedukcyjną. artykuł stanowi kontynuację badań autora nad istotą stabilności finansowej 2 .

Polityka Makroostrożnościowa W Polsce. Koordynacja Działań Na Rzecz Stabilności Finansowej

“…Ryzyko systemowe (RS) oznacza wystąpienie zaburzeń w dostarczaniu usług finansowych w części lub w całym systemie finansowym, zwykle prowadząc do poważnych konsekwencji w gospodarce realnej (MFW, 2009). RS jest zjawiskiem wielowymiarowym, którego opis można zawęzić do dwóch kluczowych elementów, po pierwsze, szoku, który dotyka jedną lub więcej instytucji, oraz efektu zarażania, który multiplikuje ten szok (Smaga, 2014). Efekt zarażania wynika z niepełnego uwzględniania przez uczestników rynków negatywnych efektów zewnętrznych dla systemu, wywoływanych przez ich działalność oraz powiązania między nimi.…”

“…Wymiar przestrzenny (strukturalny) dotyczy alokacji źródeł ryzyka systemowego w systemie finansowym na dany moment, obejmuje ryzyka związane z: niestabilnością poszczególnych instytucji, koncentracją (podobieństwem) ich ekspozycji lub źródeł finansowania, rozmiarem oraz strukturą systemu finansowego, a także stopniem jego koncentracji oraz powiązań (pośrednich i bezpośrednich) pomiędzy instytucjami finansowymi. Wymiar czasowy, z kolei, pojmuje się jako narastanie (zagregowanego) ryzyka systemowego w miarę upływu czasu, za sprawą kolektywnych strategii w sektorze bankowym, co prowadzi do amplifikacji zmienności oraz wahań w sektorze finansowym i sferze realnej, a w konsekwencji do zjawiska pro-cykliczności (Smaga, 2014).…”