Wpływ terminu sadzenia i terminu zbioru na plon i cechy biometryczne selera listkowego (Apium graveolens L. var. secalinum Alef.) w uprawie dla przetwórstwa

Abstract

Seler listkowy to wartościowe warzywo o rosnącym znaczeniu gospodarczym, wykorzystywane w gospodarstwach domowych i przemyśle przetwórczym. Zaspokojenie potrzeb przemysłu przetwórczego wymaga stabilnych dostaw niezbyt drogiego surowca dobrej jakości. Jednym ze sposobów na uzyskanie większego plonu jest wydłużenie okresu wzrostu przez wcześniejsze rozpoczęcie uprawy. Celem pracy było sprawdzenie, czy wcześniejszy termin sadzenia przyczyni się do zwiększenia plonowania i jakie jest prawdopodobieństwo jaryzacji roślin posadzonych w tym terminie. Rośliny czterech odmian selera listkowego (‘Amsterdam’, ‘Gewone Snij’, ‘Green Cutting’, ‘Safir’) posadzono w III dekadzie kwietnia (termin przyspieszony) i II dekadzie maja (termin standardowy), zbiorów dokonano dwukrotnie w pełni lata (VII–VIII) i jesienią (X). Wcześniejszy termin sadzenia nie przyczynił się do jaryzacji roślin ze względu na znacznie wyższą od średniej temperaturę w początkowym okresie wzrostu. Wcześniejsze sadzenie rozsady przyczyniło się do uzyskania większego i bardziej stabilnego plonu przemysłowego, wyższych roślin, ale o mniejszym udziale blaszki liściowej w masie liścia, nie oddziaływało natomiast na liczbę liści i liści o przerośniętych ogonkach liściowych. Wielkość plonu przemysłowego, liczba liści, liczba liści o przerośniętych ogonkach liściowych oraz udział blaszek liściowych w masie liścia nie zależały od terminu zbioru, ale rośliny zbierane w pełni lata osiągały większą wysokość. Rośliny odmian ‘Amsterdam’ i ‘Genowe Snij’ wydały większy plon i miały większą wysokość. Z roślin odmiany ‘Safir’ uzyskiwano mniejszy plon, osiągały one mniejszą wysokość, ale tworzyły więcej liści, a rośliny odmiany ‘Green Cutting’ pod względem wymienionych cech osiągały wartości pośrednie względem wymienionych wcześniej odmian. Udział blaszki liściowej w masie liścia oraz liczba liści o przerośniętych ogonkach liściowych były u badanych odmian na podobnym poziomie.