Yari-Monarşi̇den Başkanliğa Türki̇ye’de Hükümet Si̇stemi̇ni̇n Evri̇mi̇

Abstract

Bu çalışma Türkiye’nin 1876’dan bugüne hükümet sistemini araştırmaktadır. Türkiye’de hükümet sistemleri genelde darbeler ve liderlerin inisiyatifi ile değişmiş, cumhurbaşkanları ve başbakanların güç ilişkisine bağlı olarak karakter kazanmıştır. Bu çalışmada hükümet sistemleri literatürüne ek olarak, hükümet sistemlerini ortaya çıkaran tarihî arka plan, anayasalara yansıyan hukukî boyut ve siyasi arenadaki fiilî işleyiş göz önünde bulundurularak dört boyutlu perspektiften sistem okuması yapılmıştır. Bulgular Türkiye’nin hemen hemen tüm hükümet sistemlerini tecrübe ettiğini göstermektedir. Şöyle ki, Türkiye’de 1876’ya kadar monarşi, 1876-1920 arası yarı-monarşi, 1920-1923 arası meclis hükümeti, 1923-1960 arası karma sistem (kuvvetler birliği fonksiyonlar ayrılığı), 1961-2007 arası parlamenter sistem, 2007-2014 arası yarı-başkanlık (başbakancı-başkanlık formu) sistemleri uygulanmıştır. Başkanlı-parlamenter sistem de 1923-1950 ve 2014-2018 dönemlerinde fiilî olarak ortaya çıkmıştır. 2017’den itibaren ise başkanlık sistemi uygulanmaktadır. Muhalefetin sisteme yönelik eleştirileri ve yeni sistem önerileri Türkiye’de sistem arayışının devam edeceğini göstermektedir. Çalışma bu eleştiriler, vaatler ve arayışın değerlendirmesi ile neticelendirilmiştir.

A Mirror of Turkish Society: Sociological Characteristics of Parliamentarians in Turkey (2002-2018)

“…Buna ilişkin örneklerden bazıları, yalnızca kadın milletvekillerine odaklanan çalışmalarda görülebilir. Örneğin, Senem Ertan ve Hümeyra Rojda Aykaç, temel kuramını elit teorisinin oluşturduğu çalışmalarında, diğer çalışmalarda da gördüğümüz meslek, eğitim düzeyi, medeni durum, yaş gibi kıstaslar çerçevesinde 2002-2017 dönemindeki kadın milletvekillerini değerlendirmiştir (Ertan ve Aykaç, 2019). Çalışma, içinde bulunduğumuz toplumun ataerkil yapısından bekleneceği üzere, Meclis'teki kadın milletvekili sayısının erkeklere oranla hayli az olduğunu ortaya koyarken bu temsilcilerin çoğunun eğitim düzeyleri ve meslekleri gibi yönleriyle toplumun elit tabakasına ait olduklarını vurgulamıştır.…”