Yeniden İnşa veya İmar Sebebiyle Kira Sözleşmesinin Sona Ermesi

Abstract

Kira sözleşmesi, kiraya verenin bir şeyin kullanılmasını veya kullanmayla birlikte ondan yararlanılmasını kiracıya bırakmayı, kiracının da buna karşılık kararlaştırılan kira bedelini ödemeyi üstlendiği sözleşmelerdir. Kira sözleşmesi Türk Borçlar Kanunu’nda “genel hükümler”, “konut ve çatılı işyeri kiraları”, “ürün kirası” olarak üç başlık altında 279 ila 378 arasında düzenlenmiştir. 
 Konut ve çatılı işyeri kira sözleşmelerine ilişkin düzenlemelere bakıldığında, kiracının kiraya verene kıyasla daha çok korunduğu görülmektedir. Bu durumun en belirgin örnekleri kira sözleşmelerinin sona erdirilme hallerinde görülmektedir. Nitekim, kiraya verenin kira sözleşmesini sona erdirmesi kiracıya göre daha zordur. Buna rağmen, kiraya verenin de bazı şartların varlığı halinde kira sözleşmesini sona erdirme hakkı vardır. Bunlardan biri de Türk Borçlar Kanunu’nun 350. maddesinin ikinci fıkrasında düzenlenmektedir. Buna göre, kiralananın yeniden inşası veya imarı amacıyla esaslı onarımı, genişletilmesi ya da değiştirilmesi gerekli ve bu işler sırasında kiralananın kullanımı imkânsız ise kiraya veren açacağı dava ile kira sözleşmesini sona erdirebilir. 
 Bu çalışmada, kiraya verenin yeniden inşası veya imarı sebebiyle kira sözleşmesini sona erdirebilmesi incelenmiştir. Günümüzde artan kiracı ve kiraya veren ihtilafları sebebiyle, bu tahliye sebebinin şartları her biri tek tek ele alınarak açıklanmayı çalışmıştır. Uygulamaya da ışık tutması açısından yargı kararlarına da yer verilmiştir. Bu şekilde diğer tahliye sebeplerine göre daha az uygulama alanı bulan yeniden inşa ve imar sebebiyle tahliyeye ilişkin alan yazınına katkı sağlayabilecektir.