Young people and environmental affordances in urban sustainable development: insights into transport and green and public space in seven cities

Abstract

Background Cities are at the fore of sustainability challenges of the twenty-first century, and many, particularly in Asia and Africa, are predominantly youthful spaces. Understanding young people’s experiences in urban environments is therefore important as we strive to achieve both the Sustainable Development Goals and the Paris Agreement. Two amenities identified in the urban Sustainable Development Goal 11, transport and public and green space, are specifically recognised as applying to youth. Yet, there is little analysis that explicitly considers how youth experience these amenities across the Global North and South, and no current measures for understanding progress in youth experiences of green space and transport. Results This paper provides a comparative analysis of young people’s experiences with local transport and green space in seven diverse urban communities (Christchurch, New Zealand; Dhaka, Bangladesh; Lambeth/London, UK; Makhanda, South Africa; New Delhi, India; São Paulo, Brazil; and Yokohama, Japan). Our study contributes to a growing body of literature that seeks to listen to child and youth perspectives to understand their environmental experiences. We examine the ‘affordances’ young residents aged 12 to 24 years currently associate with green space and transport amenities. Affordances are defined here as the inter-relationships between what a local environment offers young people and their perceptions and actions. Drawing on focus groups and interviews conducted with 332 young people, we identify five affordances young people associate in relation to transport and public space across these diverse urban settings: (1) social inclusion and belonging; (2) autonomy; (3) physical comfort and security; (4) relaxation and reflection; and (5) health and fitness. Conclusions The paper contributes to growing interdisciplinary research interest in measuring affordances as a way to advance the Sustainable Development Goals in an urban context. In providing a comparative account of young people’s experiences across diverse contexts, our discussion highlights how affordances in relation to transport or public and green space can help understand the multiple interconnections between the well-being of young people and sustainability. In particular, we argue that it is not merely the provision of transport or public and green space that matters, but the nuanced meaning of places and experiences as understood by local communities that needs to be recognised if we are to better support urban youth wellbeing and advance sustainable development goals.

Aesthetic atmospheres and their affordances in urban squares

“…This principle can also be observed in a study by Ganji and Rishbeth (2020), according to whom spatial affordances for sitting, such as furniture, grass and ledges, as well as configurations offering interesting views, enhance participation in public life and thus a sense of belonging. Similarly, Nissen et al (2020) found that transport possibilities and green space afforded social inclusion and belonging, independence, physical comfort and security, as well as health and well-being in young people. These examples further illustrate that the built environment and its services provide not only possibilities for bodily actions but also offer possibilities of aesthetic experiences on a non-material level.…”

Green space justice amid COVID-19: Unequal access to public green space across American neighborhoods

“…Mobility resource is another contributing factor for green space access. Nissen et al ( 48 ) suggested that untangling the relation between mobility and green space can help enhance the wellbeing of people. Wendel et al ( 49 ) found that public transit is the most frequent transport method for people to access green space, followed by private vehicles.…”

Podmiot ucieleśniony w zaprojektowanym środowisku. Analiza wykorzystania koncepcji afordancji w architekturze

“…Jednakprzeglądliteraturypokazuje,żeodwołaniesiędokategoriiafordancjisłużytakże,a możeprzedewszystkimdoopisui lepszegozrozumieniajuż istniejących budynków i założeń urbanistycznych. Afordancje pojawiają się w opisachkondycjilokalnychspołecznościz uwzględnieniemtrzechpoziomów potrzeb -fizycznych,biologicznychi psychicznych (Mehret al,2015),diagnozachsposobówużytkowaniaterenówzielonych(Hadaviet al,2015Stefań-ska&Wieczorek,2015),analizachdoświadczeńprzedstawicieliposzczególnych grup,naprzykładdziecilubnastolatków (Broberg,Kyttä,&Fagerholm,2013;Kyttä, 2002;Nissen et al, 2020) w określonym aspekcie użytkowania danej przestrzeni(naprzykładtransportulubaktywnościwypoczynkowej),a nawet w opisachzachowańwidzówkinsamochodowych (Chatzifilalithis,2015).Ponownie dobór metody wyznaczenia i zmapowania afordancji jest zależny od podstawowegocelubadańi grupy,którejzachowaniasąanalizowane,alezwykle opierasięprzedewszystkimnazbieraniudanychzapomocąwywiadówi obserwacji,a następnieprzyporządkowaniuichpodokreśloneafordancjezgodnie z przyjętą taksonomią (przykładowo badania sprawdzające afordancje w kontekściedziecięcegoużytkowaniaprzestrzenizwykleodbywająsięnapodstawie taksonomiiwprowadzonejprzezHarry'egoHefta [Heft,1988]). Zuwzględnieniemoczywistejspecyfikiprojektowaniaarchitekturyaplikacja teorii afordancji do tego kontekstu z jednej strony napotyka na analogiczne niejednoznaczności, jakie zostały przytoczone w kontekście projektowania przedmiotówcodziennegoużytkuorazHCI.Z drugiejstronymniejszaskala odwołańpowodujesilniejszeugruntowanieteoretyczneterminu,a szeregprac, jakchociażbyprojektybraciRetvieldów(RAAAF)mogąstanowićdobryprzykładwykorzystaniapojęciaafordancjiw praktyceprojektowej,przyjednoczesnym mocnym filozoficznym osadzeniu całości koncepcji w tradycji zarówno psychologiiekologicznej,jaki enaktywizmu.Pozatymrównieżi w tymprzypadkukażdorazowowymaganejestdookreśleniepoziomuogólności,doktóregoodnosząsięanalizowanekonkretneafordancje.Mimowskazywanejróżnorodnościsytuacjii metodwykorzystaniaafordancjiw architekturzekategoria ta mastanowićczęśćkompleksowegorozumieniawielopłaszczyznowejrelacji zachodzącejnaliniiczłowieka projektowaneśrodowiskoarchitektoniczne,zapewniając tym samym integrację różnych perspektyw (architekta, inżyniera, socjologa,psychologai samegoużytkownika) (Koutamanis,2006).…”