Zofia Fenrych, Synergia DA. Duszpasterstwo akademickie w życiu młodzieży studenckiej Szczecina w latach 1947–1990, IPN Szczecin, Szczecin 2021, ss. 328

Abstract

Max Weber, klasyk socjologii, opisywał fenomen religijnych wirtuozów, ludzi wzniosłej i czystej duchowości, odróżniających się od innych wyznawców szczególną pasją. Ten typ religijności naukowiec nazwał "ascetyczną" i twierdził, że "religijne wirtuozostwo prowadzi zawsze nie tylko do podporządkowania naturalnych popędów usystematyzowanemu sposobowi życia, ale także do poddawania z gruntu radykalnej religijno-etycznej krytyce stosunku do społecznego życia wspólnoty, z jego nieuchronnie nieheroicznymi, lecz utylitarno-konwencjonalnymi cnotami" 1 . W wielu sytuacjach prowadziło to do napięć, ponieważ świat masowej religijności nie zawsze ze zrozumieniem przyjmował i przyjmuje ludzi cechujących się duchową pasją. Weberowski termin nasunął mi się przy lekturze recenzowanej książki, choć członkowie szczecińskiego duszpasterstwa akademickiego (dalej: DA) z kilku pierwszych powojennych dziesięcioleci ani nie byli, ani nawet nie przypominali klasztornych zakonników, członków radykalnych protestanckich wspólnot czy żydowskich peruszim. Nie chodzi więc o dosłowność, ale o pewne, niech będzie, że jedynie drobne, podobieństwo wyrażające się w dokonaniu wyboru i przyjęciu postawy, może nie narażającej uczestników grupy na ekstremalne wyzwania,