Ανάλυση Της Ιστικής Οξυγόνωσης Του Ήπατος Και Συσχέτιση Με Την Απόπτωση Σε Πειραματικό Μοντέλο Ισχαιμίας-Επαναιμάτωσης Ήπατος Χοίρων Μετά Ευρεία Ηπατεκτομή

Abstract

ΕισαγωγήΗ βλάβη ισχαιμίας-επαναιμάτωσης θεωρείται εδώ και πολλά χρόνια ως ο κύριος παράγοντας που συμβάλλει στη διαταραχή της φυσιολογίας που μπορεί να ακολουθήσει μια ευρεία ηπατεκτομή που διενεργείται υπό αγγειακό αποκλεισμό. Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η αξιολόγηση της επίδρασης της δεσφεροξαμίνης (DFO), ενός δυνητικού αντιοξειδωτικού παράγοντα, στη βλάβη ισχαιμίας-επαναιμάτωσης σε ένα πειραματικό μοντέλο ευρείας ηπατεκτομής σε χοίρους καθώς και της αξίας της παρακολούθησης της ιστικής οξυγόνωσης ως μη επεμβατικού μέσου αξιολόγησης αυτής της διαταραχής.Υλικό και ΜέθοδοιΔώδεκα χοίροι θηλυκού γένους κατανεμήθηκαν σε ομάδα ελέγχου (n=6) και DFO (n=6) και υποβλήθηκαν σε ισχαιμία ήπατος επί 30 λεπτά, κατά τη διάρκεια της οποίας διενεργούνταν μια ευρεία ηπατεκτομή (≥30%). Στη συνέχεια ακολουθούσε 6ώρη μετεγχειρητική παρακολούθηση. Οι χοίροι της ομάδας DFO λάμβαναν κατά τη διάρκεια της μετεγχειρητικής τους παρακολούθησης ενδοφλέβιο διάλυμα Δεσφεροξαμίνης μέχρι συνολικής δόσης 100 mg/kg. Η κατάσταση του εναπομείναντος ηπατικού παρεγχύματος μελετήθηκε μέσω εγγύς-υπέρυθρης (near-infrared) φασματοφωτομετρίας, μέτρησης του γαλακτικού οξέος στη συστηματική κυκλοφορία, την πυλαία φλέβα και τις ηπατικές φλέβες αλλά και μέσω ανοσοϊστοχημικής αξιολόγησης της απόπτωσης σε διαδοχικές βιοψίες του ήπατος. ΑποτελέσματαΣτην ομάδα DFO παρατηρήθηκε σημαντικά ταχύτερη αποκατάσταση της ιστικής οξυγόνωσης (92.33% vs 80%, p<0.05) και των τιμών του γαλακτικού οξέος του ορού (1.23 mmol/L έναντι 2.27 mmol/L, p<0.05). Επίσης, η απόπτωση, όπως αξιολογήθηκε μέσω των χρώσεων TUNEL και Κασπάσης-3, ήταν σημαντικά χαμηλότερη στην ομάδα DFO (0.06% έναντι 1.17% και 1.17% vs 2% αντίστοιχα, p<0.05). Η βαρύτητα της βλάβης ισχαιμίας-επαναιμάτωσης συχετίστηκε γραμμικά με την αποκατάσταση της ιστικής οξυγόνωσης, όπως αυτή αξιολογήθηκε με την near-infrared φασματοφωτομετρία (r2= 0.81, p<0.01).ΣυμπέρασμαΗ χηλική δέσμευση του σιδήρου μέσω της δεσφεροξαμίνης φαίνεται ότι ελαττώνει τη βλάβη ισχαιμίας-επαναιμάτωσης του υπολειπόμενου ηπατικού παρεγχύματος μετά ευρεία ηπατεκτομή, όπως αποδεικνύεται από την ταχύτερη αποκατάσταση της ιστικής οξυγόνωσης και τη χαμηλότερη αποπτωτική δραστηριότητα.