“…Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, θεωρήθηκε δύσκολο για τις δεξιότητες και τις ικανότητες των συγκεκριμένων παιδιών -σύμφωνα με τις υπεύθυνες θεραπεύτριές τουςνα αφαιρεθούν όλα τα υλικά και τα παιδιά να παίξουν τελείως συμβολικά, απουσίᾳ αντικειμένων, κινούμενα στο χώρο, προσποιούμενα ενέργειες ή συναισθήματα και υποδυόμενα ένα ή περισσότερα πρόσωπα, σε σενάριο που καλούνταν να δημιουργήσουν τα ίδια και, τέλος, να μοιράσουν έναν ή περισσότερους ρόλους στον εαυτό τους και στους συμπαίκτες τους και να τους υποδυθούν (παιχνίδι φαντασίας)(Gena, Papadopoulou, Loukrezi, & Galanis, 2007. Λουκρέζη, 2005. Λουκρέζη, Γενά, & Μπεζεβέγκης, 2010.…”