Αξιολόγηση των μεταβολών των κυττάρων langerhans στο σκληροατροφικό λειχήνα του αιδοίου και η συσχέτισή τους με την καρκινογένεση

Abstract

Ο σκληροατροφικός λειχήνας του αιδοίου είναι μία χρόνια φλεγμονώδη δερματοπάθεια, αγνώστου αιτιολογίας. Ένα ποσοστό περίπου 5 % είναι δυνατόν να εξελιχθεί σε ακανθοκυτταρικό καρκίνο.Η συγκεκριμένη μελέτη αποσκοπεί στη αριθμητική αξιολόγηση των κυττάρων Langerhans στο σκληροατροφικό λειχήνα του αιδοίου και στη συσχέτιση των πιθανών μεταβολών με την εμφάνιση ακανθοκυταρικού καρκίνου.Η συσχέτιση μίας αυτοάνοσης και μίας νεοπλασματικής διαταραχής αξιολογώντας τις μεταβολές των κυττάρων Langerhans αποτελεί μία περίπλοκη διαδικασία, λόγω της πολυπλοκότητας των παθογενετικών και παθοφυσιολογικών μηχανισμών που αναπτύσσονται. Εξετάστηκαν 42 ιστολογικά δείγματα βιοψιών γυναικών με σκληροατροφικό λειχήνα αιδοίου, 27 ιστολογικά δείγματα με ακανθοκυτταρικό καρκίνο του αιδοίου και 11 δείγματα από υγιείς γυναίκες. Η συλλογή των δειγμάτων έγινε από το 2009 έως το 2013. Ο μέσος όρος ηλικίας των γυναικών ήταν 60 ± 10 έτη. Επρόκειτο για μια αναδρομική μελέτη ασθενών μαρτύρων (case control study), δεδομένης χρονικής στιγμής (cross sectional). Σε όλες τις ομάδες έγινε κλινική και ιστολογική τεκμηρίωση των νοσημάτων ενώ στη ομάδα ελέγχου διαπιστώθηκε η φυσιολογική αρχιτεκτονική δομής της επιδερμίδας και του χορίου. Στα παραπάνω δείγματα έγινε καταμέτρηση των κυττάρων Langerhans με απλό μικροσκόπιο παρατήρησης και σε μεγέθυνση x400 αφού προηγουμένως έγινε ανοσοϊστοχημική σήμανση των κυττάρων με CD207 (Langerin) και CD1a μονοκλωνικά αντισώματα. Για τη στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος Kruskal-Wallis, Mann-Whitney και ο συντελεστής συσχέτισης Spearman. Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική (p<0.001) μείωση των κυττάρων Langerhans της επιδερμίδας τόσο στη πρώιμη όσο και στη όψιμη φάση του σκληροατροφικού λειχήνα σε σχέση με τη ομάδα ελέγχου. Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική (p<0.001) μείωση των κυττάρων Langerhans της επιδερμίδας στον ακανθοκυτταρικό καρκίνο που αναπτύσσεται σε έδαφος σκληροατροφικού λειχήνα τόσο σε σχέση με τη ομάδα ελέγχου όσο και με τις δύο υποομάδες του σκληροατροφικού λειχήνα. Η μείωση των κυττάρων αυτών αφορά τόσο αυτά που σημάνθηκαν με CD1a όσο και αυτά που σημάνθηκαν με Langerin (207). Ο αριθμός των κυττάρων Langerhans που βρίσκονται στο χόριο είναι στατιστικά μικρότερος (p<0.001) από αυτόν που βρίσκονται στη επιδερμίδα είτε αυτά σημαίνονται με CD1a είτε με Langerin (207). Εξαίρεση αποτελεί το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα όπου η διαφορά αυτή δεν είναι στατιστικά σημαντική. Η μείωση των κυττάρων Langerhans στο σκληροατροφικό λειχήνα του αιδοίου αποτελεί μία ανοσολογική εκτροπή που θα μπορούσε να δικαιολογήσει μία παθοφυσιολογική και παθογενετική μεταβολή, ενώ η μείωση των κυττάρων Langerhans στο ακανθοκυτταρικό καρκίνο του αιδοίου που αναπτύσσεται σε «έδαφος» σκληροατροφικού λειχήνα αποτελεί μία διαταραχή της ανοσιακής εποπτείας και αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τη μετάπτωση μιας φλεγμονώδους διαταραχής σε νεοπλασματική.