Γνωστικοί Και Περιβαλλοντικοί Παράγοντες Της Επικοινωνίας Μεταξύ Ανθρώπου Και Νοήμονος Περιβάλλοντος

Abstract

Η συγκεκριμένη διατριβή πραγματεύεται το ζήτημα της αξιολόγησης της εμπειρίας χρήσης χωρικών αλληλεπιδραστικών συστημάτων, και ειδικότερα εμβυθιστικών δυνητικών περιβαλλόντων, μέσω της αξιοποίησης ενός ευρέος θεωρητικού πλαισίου το οποίο ενσωματώνει στοιχεία από διάφορες επιστημονικές περιοχές οι οποίες είναι σχετικές με το προαναφερθέν είδος νέου μέσου, βάσει της παραδοχής ότι είναι αναγκαία μια διεπιστημονική προσέγγιση προκειμένου να καλυφθεί όσο το δυνατόν πιο ολιστικά η χρήση του. Πιο συγκεκριμένα, για την αξιολόγηση εμβυθιστικών δυνητικών περιβαλλόντων αξιοποιούνται θεωρητικές προσεγγίσεις προερχόμενες από την επικοινωνία ανθρώπου – υπολογιστή και τον σχεδιασμό αλληλεπίδρασης, την περιβαλλοντική και γνωστική ψυχολογία, καθώς και τη θεωρία της επικοινωνίας. Η έννοια της εμπειρίας χρήσης προσεγγίστηκε ως πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο θεωρητικό οικοδόμημα του οποίου οι θεωρητικές καταβολές περιλαμβάνουν τις ανωτέρω αναφερθείσες επιστημονικές περιοχές. Συγκεκριμένες πτυχές του εν λόγω θεωρητικού οικοδομήματος διερευνήθηκαν πειραματικά με σκοπό να εντοπιστούν συσχετίσεις και αλληλεπιδράσεις μεταξύ υποκειμενικών παραγόντων, των ιδιοτήτων του περιβάλλοντος, και των χαρακτηριστικών του αλληλεπιδραστικού συστήματος