Διερεύνηση Της Συσχέτισης Κοινωνικο-Οικονομικών, Συμπεριφοριστικών, Διατροφικών, Κλινικών Και Βιοχημικών Παραμέτρων Με Την Ανάπτυξη Και Διαχείριση Του Σακχαρώδους Διαβήτη Τύπου 2

Abstract

Σκοπός: η αποτίμηση της δεκαετούς επίπτωσης του διαβήτη καθώς επίσης και η διερεύνηση της επίδρασης διαφόρων παραγόντων στην ανάπτυξή του, εστιάζοντας κυρίως στη διατροφική συνιστώσα. Υλικό-Μέθοδος: από το Μάιο του 2001 έως το Δεκέμβριο του 2002, 1514 άνδρες και 1528 γυναίκες άνω των 18 ετών, που κατοικούσαν στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας και ήταν ελεύθεροι καρδιαγγειακής νόσου και άλλων χρόνιων νόσων, αποτέλεσαν το δείγμα της μελέτης. Αρκετά κοινωνικά δημογραφικά, βιοχημικά, κλινικά, διατροφικά και άλλα χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής αξιολογήθηκαν. Η αξιολόγηση των διατροφικών συνηθειών στην αρχική φάση της μελέτης έγινε με έγκυρο ημι-ποσοτικό ερωτηματολόγιο συχνότητας κατανάλωσης τροφίμων. Ο βαθμός προσκόλλησης στη Μεσογειακή διατροφή (ΜΔ) μετρήθηκε με το MedDietScore (εύρος 0-55). Η διάγνωση διαβήτη προσδιορίστηκε ως γλυκόζη νηστείας >125 mg/dL ή /και λήψη αντιδιαβητικής αγωγής. Κατά τα έτη 2011-12, πραγματοποιήθηκε ο 10-ετής επανέλεγχος. Η πολλαπλή λογιστική παλινδρόμηση χρησιμοποιήθηκε για την εκτίμηση των σχετικών λόγων ανάπτυξης διαβήτη. Αποτελέσματα: 191 νέες περιπτώσεις διαβήτη καταγράφηκαν, διαμορφώνοντας τη δεκαετή επίπτωση στο 12.9%. Η μεσαία και υψηλή υιοθέτηση της ΜΔ μείωσαν κατά 49% (ΣΛ=0.51; 95%ΔΕ: 0.30, 0.88) και 62% (ΣΛ=0.38; 95%ΔΕ: 0.16, 0.88) τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη, μέσω λογαριθμικής σχέσης. Τα άτομα με σπλαγχνική παχυσαρκία βρέθηκαν να ωφελούνται περισσότερο, γεγονός που αποδόθηκε στα αυξημένα επίπεδα δεικτών φλεγμονής. Συγκεκριμένα, αυξημένες τιμές IL-6, CRP και ινωδογόνου, μεμονωμένα ή συνδυαστικά, συσχετίστηκαν ισχυρά με την ανάπτυξη διαβήτη. Η εκ των υστέρων ανάλυση ανέδειξε ότι ένα διατροφικό πρότυπο πλούσιο σε φρούτα, λαχανικά, όσπρια και δημητριακά ολικής μειώνει τον κίνδυνο της νόσου κατά 40%. Η μέτρια κατανάλωση καφέ (≥250mL/ημέρα σταθμισμένο για 28% περιεκτικότητα καφεΐνης) ημερησίως και η χαμηλή κατανάλωση αλκοόλ (<1 ποτήρι/ ημέρα, έως 12γρ αιθανόλης/ημέρα) μείωσαν κατά 54% και 53% τον κίνδυνο διαβήτη, σε σχέση με την πλήρη αποχή. Αντίστοιχη βρέθηκε η μείωση του κινδύνου για τη μέτρια άσκηση (331-1484 vs. <150 MET-λεπτά/εβδομάδα). Συμπεράσματα: τα παραπάνω ευρήματα ενισχύουν την ήδη υπάρχουσα βιβλιογραφία, αναδεικνύοντας τη σημασία μη φαρμακολογικών προσεγγίσεων στην πρωτογενή πρόληψη του διαβήτη τύπου 2. Ένα πρότυπο διατροφής βασισμένο στα φρούτα, τα λαχανικά, τα όσπρια και τα δημητριακά ολικής άλεσης, όπως η ΜΔ, η μέτρια κατανάλωση καφέ, η χαμηλή κατανάλωση αλκοόλ και η μέτρια φυσική δραστηριότητα ασκούν ευεργετική επίδραση ενάντια στην ανάπτυξη διαβήτη.